Albertus Michalowycz (Mychalowycz, Michalowic)
Aptekarz kazimierski, we władzach miejskich Kazimierza obecny od roku 1606, kiedy to zasiadł w ławie miejskiej. Ławnikiem był także w latach 1607–1608, pod rokiem 1610 wzmiankowany jest jako starszy ławy. Do rady miejskiej został powołany 19 kwietnia 1611, uzyskał nominację jako pierwszy z pięciu nowych rajców zajmujących opuszczone miejsca po zmarłych rajcach – otrzymał krzesło radzieckie po Janie Ruskim (nr 229). W trakcie blisko dwunastu lat dzierżenia godności rajcy tylko trzykrotnie zasiadał w radzie urzędującej-burmistrzowskiej. Jako rajca stary w roku 1615 brał udział w zawarciu układu między radą miejską a gminą żydowską poszerzającego porozumienie z roku 1609 roku – regulowano w nim codzienne, sąsiedzkie relacje mieszkańców chrześcijańskiej i izraelickiej części Kazimierza. W roku 1616 jako burmistrz przyjmował wraz z innymi rajcami ostatnią wolę rajcy Błażeja Sarnowicza zwanego Makowskim (nr 269). Wojciech Michałowicz miał dom przy ul. Krakowskiej. Zmarł w 1622 roku, na miejsce opuszczone przez niego w radzie został nominowany Adam Drążkowicz (nr 284). Wdowa Zuzanna sporządziła inwentarz pośmiertny, który odbierali w imieniu urzędu ławniczego starszy ławy Marcin Steftowicz (nr 286) i ławnik Hieronim Rudzki. Wdowa zapisała: Pierścień albo sygnet złoty co na palcu nosił. Pieniędzy żadnych nie zostawił, bo moją i mojego brata aptekę prowadził, tylko zostawił co miał z ratusza jurgieltu [rocznego wynagrodzenia]. Pościeli żadnej nie miał, bo jej nie wniósł do mnie, wszytka pościel matki mojej nieboszczki była. Oręża żadnego nie miał, bo i z nim nigdy nie chodził, półhak jest jeden jego co go sam kupił. Wstępieł był do mnie i do apteki Ojca mego Lenarta Stabrawskiego y matki mey Zofii Sokołowny i nie miał swego własnego naczynia aptekarskiego y mało nie przetracił wszytkiej apteki ze wszytkiem sprzętem rodziców moich. Może nie miał rajca Wojciech Michałowicz talentu do prowadzenia apteki, ale miał szersze horyzonty – jak podała wdowa: telko kronika jego Polska y Saxon Polski jego.
