Stanislaus Maszlo
Kazimierzanin, przez ponad ćwierć wieku sprawujący różne urzędy miejskie, począwszy od roku 1578, w którym po raz pierwszy zasiadł w ławie miejskiej. Ławnikiem był także w latach 1579– –1580. W tym czasie działał w Kazimierzu także Maciej Masło, piekarz, wzmiankowany w 1587 roku, być może spokrewniony z rajcą. Stanisław Masło wszedł do rady miejskiej w roku 1581 na miejsce zwolnione po śmierci rajcy Jana Miernika (nr 232). W trakcie ponad dwudziestu lat zasiadania na rajcowskim krześle siedmiokrotnie uczestniczył w radzie urzędującej-burmistrzowskiej, brał wówczas udział między innymi w poszerzaniu w 1583 roku obszaru miasta żydowskiego oraz – w tym samym roku – w zatwierdzaniu statutu piwowarów, słodowników i piwnych szynkarzy kazimierskich. W roku 1588 roku starsi cechu karczmarzy kazimierskich pozwali go jako burmistrza wraz z całą ówczesną rada urzędującą przed sąd wielkorządowy za nieprawidłowości w naliczaniu opłat od handlu napojami alkoholowymi. W roku następnym cech karczmarzy z kolei pozwał burmistrza i radę kazimierską za brak rozwiązania sporu z arendarzami młynów kazimierskich i działanie na zwłokę sprawiedliwości. Po tych kłopotach Stanisław Masło w radzie urzędującej już nie zasiadał, ale przyczyną tego mógł być też podeszły już wiek. Pozostały po rajcy Stanisławie dokumenty z lat 1594–1595, w których kwitował on administratora żup krakowskich z przekazania należności pieniężnych dla hetmana koronnego Zamojskiego, co czynił na polecenie sekretarza królewskiego – pieczętował się wówczas gmerkiem (herbem mieszczańskim): na tarczy strzała bez opierzenia, rozwarta u dołu, z poprzecznicą w środku. W 1603 roku sporządził testament, w którym zadbał o drugą żonę Katarzynę i dzieci z dwóch małżeństw: Jana i Reginę oraz Macieja, Stanisława i Jadwigę, wyliczył w nim także wśród swoich ruchomości obrazy: starych 5, nowych 3, królów 4, jezuickich 6 oraz obraz Septem Artes – siedem sztuk wyzwolonych. W tym samym roku zmarł. W 1604 roku na miejsce po zmarłym Stanisławie Maśle powołano Jana Smuszowskiego (nr 259).
