Albertus Crainius (Craina)
Doktor medycyny, astrolog, urodzony około 1485 roku w ziemi krajeńskiej w kaliskiem. Do Krakowa przybył w 1506 roku na studia na Uniwersytecie Krakowskim, od 1515 roku wykładał na Wydziale Filozoficznym jako docent extraneus i kolega mniejszy. Porzucił jednak krakowską uczelnię i w Bolonii uzyskał stopnień doktora medycyny. Zrezygnował z kariery uniwersyteckiej, otworzył praktykę lekarską (był domowym lekarzem kasztelana Jana Tarnowskiego) i oddał się badaniom astrologicznym (wymierzał południk krakowski, sporządzał almanachy i horoskopy). W 1526 roku uzyskał obywatelstwo krakowskie, dwa lata później zasiadł w radzie miejskiej na ponad 30 lat. Do rady urzędującej był powoływany ośmiokrotnie. Zajmował się finansami miasta, przez lata zastępując lonerów Stanisława Strausa (nr 357) i Stanisława Cyrusa (nr 371). W sporze o język kazań w kościele Mariackim reprezentował „frakcję polską”. W 1539 roku zasiadł w rajcowskiej komisji dla reformy prawa procesowego. Od 1540 roku był prowizorem szpitala scholarów, od 1545 roku szpitala św. Ducha. Zasłużył się podczas zarazy w 1543 roku, organizując w mieście opiekę medyczną i sanitarną. Był właścicielem domów przy ulicach Siennej, Szpitalnej, Szczepańskiej i św. Anny. Miał pięć żon, wśród nich leciwą, bo siedemdziesięcioletnią Jadwigę Saszowską zwaną Kąsichową oraz Armesanę, młodziutką Włoszkę z dworu królowej Bony, córkę kuchmistrza królowej. Zmarł 7 listopada 1559 roku. Jego jedyny syn Jakub poszedł w ślady ojca – uzyskał w Bolonii stopień doktora medycyny, następnie praktykował w Krakowie. Córka Brygida została żoną Stanisława Różanki (nr 393).
