Jostus Lodouicos Dietz
Kupiec, finansista, historyk, urodzony około 1485 roku, syn Jakuba, burmistrza Wissenburga (obecnie Wissembourg) w Alzacji. Do Krakowa przybył w 1508 roku i został sekretarzem Jana Bonera (nr 300). Przed rokiem 1519 otrzymał od cesarza Maksymiliana I Habsburga tytuł palatyna i szlachectwo (gmerk z wizerunkiem zakrzywionego noża ogrodniczego podniesiono do godności herbu), później został przyjęty przez Tęczyńskich do herbu Topór, który złączył z własnym. Był karbarzem wielickim i wójtem piotrkowskim oraz sekretarzem Zygmunta Starego. W roku 1528 przyjął obywatelstwo krakowskie i uzyskał nominację do rady miejskiej, w krórej zasiadał do roku 1545, jednak tylko dwa razy wszedł do rady urzędującej, w latach 1528 i 1540, pełniąc wówczas funkcję burmistrza. W roku 1535 był lonerem miejskim. Był też prowizorem szpitala św. Rocha i edylem kościoła Mariackiego. Wdrażał opracowaną przez siebie i przyjętą przez sejm reformę pieniężną, stojącą w opozycji do projektu autorstwa Mikołaja Kopernika. Stanął na czele mennic krakowskiej, toruńskiej i królewieckiej. Oskarżany o deprecjację polskiej monety srebrnej i nadużycia, oczyścił się na sejmie w 1538 roku. Posiadał część Przegorzał i Woli Chełmskiej (nazwanej dziś Justowską), gdzie wybudował renesansową rezydencję, a także kamienice w Toruniu i Krakowie, między innymi przy ul. św. Jana (obecnie nr 3) oraz późniejszy Pałac pod Baranami, nadto wiele innych nieruchomości i znaczne kapitały, które pożyczał pod zastaw, także dworowi królewskiemu oraz miastu. Pod koniec życia interesował się inwestycjami górniczymi. Ożenił się z Anną, córką rajcy Jana Krupka (nr 315). Zmarł 24 listopada 1576 roku. Miał ośmioro dzieci, wśród nich Josta Ludwika młodszego i Ludwika, przyszłych wielkorządców krakowskich.
