Albertus Saxonus de Posnania
Doktor medycyny, lekarz królewski, kupiec. Pochodził z Poznania, posiadał tytuł doktora nauk medycznych, który zdobył na studiach we Włoszech. W Krakowie osiadł najpóźniej w 1539 roku. Jako doktor zwolniony był z obowiązku „stażu” w ławie sądowej, w roku 1556 został nominowany do rady miejskiej. Urząd ten pełnił przez blisko 14 lat. Zasiadając w radzie urzędującej, czterokrotnie w przypadającej na niego kolejności był burmistrzem. Posłował w imieniu miasta na sejmy: w 1556 roku do Warszawy, w 1562–1563 do Piotrkowa i w 1569 do Lublina – w każdym z poselstw towarzyszył mu rajca Erazm Aichler (nr 375). Od 1556 roku wraz z rajcą Janem Ullem (nr 373) pełnili dożywotnią funkcję prowizorów szpitala miejskiego – przytułku św. św. Sebastiana i Rocha. Wojciech prowadził ponadto praktykę lekarską, był nadwornym lekarzem Zygmunta Starego i Zygmunta Augusta. Od tego ostatniego za zasługi otrzymał schedę po lekarzach Sebastianie z Poznania i Grzegorzu Fyrmanie z Poznania oraz zwolnienie z cła na wino. Leczył także hetmana Jana Tarnowskiego. Zajmował się również kupiectwem, handlował południowymi winami i suknem. Był właścicielem domu położonego przy Rynku (obecnie nr 8). Żenił się trzykrotnie: z Zofią, córką rajcy Erazma Krupka (nr 320), Urszulą, córką Mikołaja Czeczotki, oraz Magdaleną, córką Jerzego Timmela. Zmarł 13 listopada 1569 roku, pozostawił syna Wojciecha, doktora medycyny, oraz trzy córki: Zofię, żonę Macieja Łacińskiego, Barbarę, wydaną za Jana Krupka, i Urszulę, żonę Sebastiana Montelupiego.
