Willehelm (Wilhelmus) der Shriber (Parczifali)
Długoletni rajca i wójt sądowy Krakowa, należał do elity mieszczan krakowskich. Pomiędzy 1290 a 1300 rokiem był ławnikiem, następnie w latach 1303/1304, 1306, 1308 i 1310 zasiadał w radzie miejskiej. Nie poparł buntu wójta Alberta (nr 8), pozostał wiernym stronnikiem księcia Władysława Łokietka, dlatego też znalazł się w składzie rady nominowanej przez księcia po stłumieniu buntu w 1312 roku. Przez wiele lat łączył urząd rajcowski z urzędem wójta sądowego (wójtostwo sprawował w latach 1314—1318 i 1321-1323). W latach 1317—1318 sprawował także urząd wójta prowincjonalnego (landwójta). Był właścicielem domu w Rynku contra moneta, czyli naprzeciwko mennicy, przypuszczalnie na pierzei Rynku między kościołem Mariackim a wylotem ul. Grodzkiej, miał też dom przy ul. Żydowskiej (obecnie św. Anny). Ożeniony z Małgorzatą, córką zamożnego ławnika Bertolda. Był ojcem Heinka, bachmistrza wielickiego, jednego z zasadżców Myślenic, wzmiankowanego w 1342 roku. Z księgi miejskiej można wnioskować, że Wilhelm, sprawując w Krakowie urzędy, nie tutaj prowadził swoje działania gospodarczo-finansowe. Myślenicka inwestycja syna wpisywałaby się w tę rodzinną regułę. Wnuk Wilhelma, Hanko, został wójtem myślenickim i panem na Zakliczynie oraz pasowanym rycerzem. Ostatni raz Wilhelm został odnotowany w księdze miejskiej w 1330 roku.
