Stanislaus Waczławik alias Zalas
Kazimierzanin, początkowo zwany był też Zalasem, jednak później przydomek „Wacławik” (syn Wacława) wyparł ten pierwszy. Wieloletni ławnik kazimierski – w ławie zasiadał w latach 1623, 1625 oraz 1627–1634. W 1632 roku jako ławnik przyjmował inwentarz pośmiertny po zmarłym rajcy Jakubie Zatorskim (nr 288). Prosto z ławy awansował w 1635 roku do rady miejskiej na zwolnione krzesło radzieckie po zmarłym Aleksandrze Zaborskim zwanym Pokorowiczem (nr 276). Jak odnotował kronikarz Goliński, z okazji nominacji nowy rajca sprawił kolację dla rajców, w której udział wziął dokonujący powołania wielkorządca krakowski Zygmunt Opacki, co nie zmieniło opinii kronikarza o rajcy Stanisławie, zawartej w zwięzłym: prostak beł, nieliternik [analfabeta]. Zasiadając w radzie przez siedem lat, Stanisław Wacławik czterokrotnie nominowany był do rady urzędującej, pełnił także urząd lonera. Był właścicielem niewielkiej kamienicy położonej przy ul. Wielickiej (idąc od rynku w kierunku bramy Wielickiej po prawej stronie), złożonej z dwóch izb, dwóch pomieszczeń sklepionych i piwnicy, była też tam stajenka krowia. Zmarł w roku 1642, pochowany został w kościele Bożego Ciała, w grobie swojego szwagra, rajcy i burmistrza Tomasza Różyca (nr 274). Jeszcze w tym samym roku wpisano do akt miejskich Inwentarz Dóbr po Nieboszczyku Panie Stanisławie Waczławiku Rajcy Kazimierskim pozostałych przez mię Annę Waczławikową Małżonkę jego Poczyniony, w którym wdowa pośród wielu innych rzeczy podała piętnaście obrazów oraz dwa, które malowaną osobę małżonka mego wyrażają. Wdowa Anna odnotowywana była jeszcze w 1670 roku. Na zwolnione krzesło radzieckie po Stanisławie Wacławiku, które było miejscem dla przedstawiciela Kazimierza, powołany został Andrzej Jasowski (nr 295), wcześniej reprezentujący Stradom.
