A+ A A-
Tom:
strona:

Adam Wachlikowicz

rajca 1632, 1633, 1634, 1635, 1636, 1637, 1638, 1639, 1640, 1641, 1642, 1643, 1644, 1645, 1646, 1647, 1648, 1649, 1650, 1651, 1652, 1653
burmistrz 1632, 1633, 1635, 1636, 1638, 1639, 1640, 1641, 1643, 1644, 1645, 1646, 1647, 1648, 1649, 1650, 1651, 1652, 1653

Adam Wachlikowic (Wahklikowicz)

Karczmarz kazimierski, starszy cechu karczmarzy i słodowników. W roku 1627 wraz z towarzyszami prezentował radzie miejskiej do zatwierdzenia zmieniony statut swojego bractwa cechowego, który po przyjęciu przez radę został potwierdzony w 1633 roku przez Władysława IV Wazę. W ławie miejskiej zasiadał nieprzerwanie w latach 1626–1631, z urzędu ławniczego powołany został do rady miejskiej w roku 1632. Zajął miejsce zwolnione po śmierci rajcy i burmistrza Jakuba Zatorskiego (nr 288). W roku 1644 był lonerem, dzieląc ten urząd z rajcą Tomaszem Różycem (nr 274). Sprawował go też w latach 1648–1650, mając do pomocy jako drugiego lonera Wojciecha Zawadę starszego (nr 298). W radzie zasiadał przez ponad dwadzieścia lat, w tym okresie do rady urzędującej-burmistrzowskiej powoływany był dziewiętnastokrotnie. W trakcie radcostwa w roku 1637 roku powierzono mu urząd wójta kazimierskiego. W 1645 roku pozostawał w sporze przed sądem wielkorządowym z ówczesnym burmistrzem Adamem Drążkowiczem (nr 284) i jego synem, wówczas ławnikiem, Grzegorzem Drążkowiczem (nr 297) o to, że gdy ci zwrócili się do niego jako egzekutora podatku czopowego o udzielenie ulgi, miał ich zelżyć, czyniąc despekt wielki i ciężki. Do Adama Wachlikowicza należała kamienica położona przy ul. Krakowskiej (obecnie nr 11). Miał też dwa domy z szopami na konie na Podbrzeziu (przedmieście kazimierskie, rejon dzisiejszych ulic Podbrzezie, Miodowej i Gazowej) – połowę jednego z nich sprzedał Stanisławowi Janczarowiczowi, ojcu przyszłego rajcy Jana (nr 335). Zmarł w Wielkanoc 1653 roku, pochowany został w kościele Bożego Ciała. Na zwolnione miejsce w radzie kazimierskiej uzyskał nominację Wojciech Cichoniowic (nr 306). W 1658 roku odnotowany został ławnik Adam Wachlikowicz – prezentował radzie miejskiej kolejne zmiany w statucie cechowym karczmarzy i słodowników; możliwe, że to syn rajcy Adama i że historia zatoczyła krąg.

Dokument wydany w 1633 roku w Krakowie przez Władysława IV Wazę, mocą którego król potwierdził statut cechu karczmarzy
i słodowników kazimierskich, przyjęty w 1627 roku przez radę miejską Kazimierza na wniosek starszych
i towarzyszy tego cechu z Adamem Wachlikowiczem na czele – oraz zbliżenie zapisu imienia
(Archiwum Narodowe w Krakowie, sygn. perg. 754)
Dokument wydany w 1633 roku w Krakowie przez Władysława IV Wazę, mocą którego król potwierdził statut cechu karczmarzy i słodowników kazimierskich, przyjęty w 1627 roku przez radę miejską Kazimierza na wniosek starszych i towarzyszy tego cechu z Adamem Wachlikowiczem na czele – oraz zbliżenie zapisu imienia (Archiwum Narodowe w Krakowie, sygn. perg. 754)
Archiwum Narodowe w Krakowie
Urząd Miasta
Bbilioteka Jagielońska
Zarządzaj ustawieniami dotyczącymi prywatności