Stanislaus Kraus
Kupiec, sekretarz królewski, syn Dawida i Jadwigi Szwandrowicówny, brat rajcy Krzysztofa starszego (nr 514), stryj rajcy Krzysztofa młodszego (nr 544). W latach 1655–1672 sprawował urząd ławnika miejskiego. Brał wówczas udział w przygotowaniach miasta do obrony przed najazdem szwedzkim. W latach 1661–1663 reprezentował interesy ławy w sporze z rajcą i wójtem krakowskim Franciszkiem Cyrusem (nr 499) o prawo pierwszeństwa w ławie miejskiej. W połowie 1672 roku wojewoda krakowski Aleksander Lubomirski powołał go do rady miejskiej, na miejsce zmarłego rajcy Andrzeja Kortyna (nr 534). W trakcie ponad siedemnastoletniego zasiadania w radzie tylko dwukrotnie uzyskał nominację do rady urzędującej i sprawował funkcję burmistrza. Wraz ze swoim bratankiem Krzysztofem, zasiadającym w radzie równocześnie z nim, w 1674 roku reprezentował radę przy zawieraniu układu z Żydami kazimierskimi. Zajęty interesami kupieckimi uchylał się od posłowania na sejmy i sejmiki. Prowadził handel towarami żelaznymi, szczególnie kosami, które sprowadzał z Wrocławia i krajów austriackich, a sprzedawał we Lwowie, Przemyślu, Rzeszowie, Lublinie i Kańczudze koło Przeworska. Z miast tych z kolei przywoził transporty szafranu, anyżu, tabaki i tytoniu oraz surowe skóry. Prowadził interesy z Żydami kazimierskimi, z którymi często się procesował. Miał kamienicę przy ul. Sławkowskiej (nr 10), kupił też dom przy ul. Szczepańskiej. Zmarł 22 sierpnia 1689 roku, pozostawiając synów: Franciszka, dominikanina, Sebastiana i Andrzeja Stanisława, rajcę (nr 559), oraz córkę Elżbietę, żonę Andrzeja Węgrzynowicza (nr 548). Zwolnione po jego śmierci miejsce w radzie miejskiej zajął Jerzy Kentz (nr 557).
