Bonifacius Casimirus Cantelli
Aptekarz krakowski, sekretarz królewski, loner, prowizor szpitala św. Ducha. Pochodził z Carpineti w Kampanii, syn Bonifacego Kantellego i Julianny. Do Krakowa przybył z Krosna, krakowskie prawo miejskie uzyskał w 1625 roku. W 1676 roku uzyskał szlachectwo, został przyjęty do herbu Poraj przez Stanisława Bużeńskiego, kanonika gnieźnieńskiego i warmińskiego. W latach 1664−1671 był ławnikiem. W 1672 roku został wybrany na starszego arsenału miejskiego. Do rady został powołany w miejsce zmarłego Jana Kortyna (nr 537) w 1672 roku. W ciągu 14 lat zasiadania w radzie sześciokrotnie wchodził w skład rady urzędującej i w przypadającej na niego kolejności pełnił funkcję burmistrza. W 1676 roku został lonerem, trzy lata później zrezygnował z tej funkcji. W czasie epidemii w Krakowie sprzedawał miastu lekarstwa ze swojej apteki na kredyt. Wraz z Pawłem Popiełkiem spisał inwentarz ratusza, Wagi Małej i Wagi Wielkiej, folwarku Dąbie, cegielni oraz zbrojowni w Krakowie. Posiadał aptekę w kamienicy „Pod Słoniem” przy ul. Grodzkiej (nr 38A), którą odziedziczył po ojcu. Był właścicielem kilku części domu sąsiedniego, gruntu przy ul. Różanej na Garbarach i gruntów na Prądniku. Miał sporą bibliotekę o urozmaiconej tematyce, wiele dzieł w języku włoskim odziedziczył po ojcu, posiadał też książki pisane po hiszpańsku. Od 1680 do 1685 roku był prowizorem szpitala św. Ducha – funkcję tę pełnił wraz z kupcem Rochem Toporowskim. Ożenił się z Teresą, córką Stanisława Michała Segnitza (nr 538), pozostawił córki Agnieszkę i Salomeę oraz syna Jana. Opiekunem małoletnich dzieci po jego śmierci był aptekarz krakowski Andrzej Jakielski. Kazimierz Bonifacy Kantelli zmarł w 1696 roku, a na jego miejsce w radzie wybrano Zygmunta Jana Zaleskiego (nr 563). Z inwentarza pośmiertnego wynika, że dom aptekarza zdobiły obrazy: Zwiastowania (na blasze), wizerunki królów, królowej Ludwiki, konterfekt pana Ossolińskiego i portrety rodzinne (malowane na desce i blasze pergaminowej).
