|
tytuł honorowego obywatela nadany 1 lutego 1881 roku |
…w uznaniu znakomitych dla miasta położonych zasług przez … dotychczasowego swego prezydenta na godność Marszałka krajowego przez Najj. Pana powołanego… (z uchwały Rady Miejskiej – DzRMK z 1881 r., L. 1, s. 2) |
Mikołaj Zyblikiewicz
marszałek Sejmu Krajowego we Lwowie
Centralny fragment portretu Mikołaja Zyblikiewicza z 1887 r. pędzla Jana Matejki oraz własnoręczny podpis uhonorowanego.
Mikołaj Zyblikiewicz, adwokat, polityk galicyjski, marszałek krajowy Galicji, prezydent Krakowa. Urodzony 28 listopada 1823 r. w Starym Mieście koło Sambora, obecnie na Ukrainie, w rodzinie obrządku grekokatolickiego, syn Szymona, kuśnierza. Po studiach filozoficznych na Uniwersytecie we Lwowie i prawniczych na Uniwersytecie Jagiellońskim od 1855 r. prowadził w Krakowie kancelarię adwokacką, w życie publiczne wprowadził go Adam Potocki (por. s. 256–257). Wszedł do organów przedstawicielskich doby autonomicznej: wiedeńskiej Rady Państwa – Izby Posłów, gdzie zasiadał przez 5 kadencji w latach 1861–1879, lwowskiego Sejmu Krajowego Galicji, gdzie posłował przez 5 kadencji od 1861 r. do śmierci, a także Rady Miejskiej Krakowa, gdzie zasiadał w fotelu radcy miejskiego w latach 1866–1881. W 1882 r. mianowany dożywotnim członkiem Rady Państwa – Izby Panów. W 1874 r. wybrany na urząd prezydenta Krakowa, który pełnił do 1881 r., kiedy to powierzono mu urząd marszałka krajowego – był nim do 1886 r. Komandor Orderu Franciszka Józefa z Gwiazdą i Orderu Korony Włoch. Honorowy obywatel także Lwowa. Zmarł 16 maja 1887 r.; pochowany w wystawionym przez miasto Kraków grobowcu-pomniku na cmentarzu Rakowickim.
Tytuł nadany uchwałą Rady Miejskiej podjętą na nadzwyczajnym posiedzeniu 1 lutego 1881 r. (DzRMK 1881, L. 1, s. 2); Mikołaj Zyblikiewicz złożył prezydenturę miasta 7 lutego, 10 dni później objął ją Ferdynand Weigel. Wnioskujący wiceprezydent miasta Stefan Muczkowski wyeksponował zakończenie przez Mikołaja Zyblikiewicza prezydentury Krakowa i powołanie na urząd marszałka krajowego we Lwowie. Postanowiono także sprawić na koszt miasta portret uhonorowanego do sali Obrad Rady. Na dyplomie (patrz także s. 139) umieszczono datę 17 lutego 1891 r., którą należy kojarzyć z datą wręczenia tego potwierdzenia uhonorowania.
Reprodukcja pierwszej strony dyplomu honorowego obywatelstwa, który ozdobił Stanisław Eliasz Radzikowski (patrz s. 139); miejsce spoczynku – pomnik grobowy na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, między kwaterami IIIa, IVa, VIII i IX.
