Martinus Kurnak
Kazimierzanin, wieloletni rajca i burmistrz. W ławie miejskiej został poświadczony w roku 1507, od następnego roku zasiadał na kazimierskim krześle w radzie miejskiej przez kolejnych dwadzieścia pięć lat (w czasach nowożytnych obowiązywała ugruntowana już zasada dożywotności urzędu rajcowskiego). Do rady urzędującej-burmistrzowskiej nominowany był dwunastokrotnie. Oskarżony wraz z trzynastoma innymi przedstawicielami władz kazimierskich za osądzenie i stracenie trzech szlachciców w 1519 roku, został aresztowany, zwolniono go jednak za poręczeniem. Królewski wyrok sądowy z 1520 roku nie nałożył na niego kary – głową za tę sprawę zapłacili za to Paweł Szeląg (nr 162), Stanisław Sieczko (nr 184) i Stanisław Kawka (nr 185).
