Rajca kazimierski z grona najstarszych osób pełniących tę funkcję, o których wspomina zachowany dokument źródłowy – wymieniony w akcie pergaminowym z 1366 roku potwierdzającym wydzierżawienie przez radę miasta Janowi z Merkilsdorfu parceli zlokalizowanej na terenie należącego do Kazimierza Bawołu. Sądząc po brzmieniu imion i przydomków, można przyjąć, że cała pierwsza szóstka najstarszych znanych rajców kazimierskich reprezentowała osadniczy żywioł niemiecki, być może nawet już w drugim pokoleniu (w przeciwieństwie do Krakowa niemieckojęzyczność znalazła marginalny wyraz w księgach miejskich, sporządzanych wyłącznie w języku łacińskim, później polskim).
