Christhoperus (Krzistoph) Kozik (Kozyk)
Przedstawiciel inteligencji kazimierskiej, bakałarz filozofii. Powołany do rady miejskiej w roku 1626 jako reprezentant kazimierzan, na miejsce po Janie Wolnym starszym (nr 275). Godność rajcowską sprawował przez prawie dwudziestolecie, w radzie urzędującej zasiadał siedmiokrotnie, biorąc wówczas udział w pełnieniu funkcji burmistrza, na zmianę z innymi. Brał udział w 1627 roku w zatwierdzaniu statutu cechu karczmarzy i słodowników kazimierskich, w tym samym roku uczestniczył również w zawieraniu układu z gminą żydowską w sprawie kolejnego poszerzenia granic miasta żydowskiego w Kazimierzu. Razem z innymi członkami rady wystarał się o potwierdzenie swobód i przywilejów miasta, co uczynił Władysław IV Waza w 1633 roku. Należała do niego kamienica położona przy ul. Krakowskiej (obecnie nr 24). W 1626 roku odnotowano, że kazimierska mieszczka Milowska przedała kamieniczke Kozikowi mieszczaninowi podle p[ana] Jordanowej kamienice – rzeczywiście, sąsiadem Kozickiego przy ul. Krakowskiej był Aleksander Jordan herbu Trąby, co potwierdzają też inne źródła. Krzysztof Kozicki zmarł 13 września 1644 roku, pochowany został w kościele Bożego Ciała. Pozostawił wdowę Barbarę – w 1646 roku w obecności opiekuna prawnego, ławnika Marcina Zonera, złożyła ona oświadczenie ostatniej woli, które przyjmował między innymi ławnik, przyszły rajca Bartłomiej Piancy (nr 305): zadysponowała duszę swoją w ręce nieograniczonego miłosierdzia Pańskiego, a ciało ziemi skąd poszło, które aby sposobem Chrześcijańskim w kościele u Bożego Ciała w tym grobie, kędy małżonek mój leży, pochowane było prosto. Na zwolnione po Krzysztofie Kozickim krzesło rajcowskie powołany został Jakub Kwiatowski (nr 299).
