Petrus de Oborniki (Wedelicius)
Doktor medycyny, profesor i rektor Uniwersytetu Krakowskiego, wywodzący się z Obornik w Wielkopolsce. Syn tkacza Jana Vitiberga, w roku 1524 burmistrza Obornik. Nobilitowany w 1517 roku, przybrał nazwisko Wedelicki, pieczętując się herbem Wedel. Przybył do Krakowa w roku 1504 na studia na Uniwersytecie Krakowskim. Naukę kontynuował we Włoszech, gdzie uzyskał stopień doktora medycyny. W 1521 roku został inkorporowany do Wydziału Medycznego Uniwersytetu Krakowskiego. W latach 1525 i 1526 piastował godność rektora uczelni. Obywatelstwo krakowskie przyjął uroczyście, w obecności biskupa Piotra Tomickiego i posła cesarskiego, w roku 1524. Bez stażu w ławie miejskiej od roku 1526 przez ponad 17 lat zasiadał w radzie miejskiej. Funkcję burmistrza pełnił w latach powołań do rady urzędującej, co następowało aż 13 razy. W roku 1541 posłował na sejmik prowincjonalny. Od roku 1536 był prowizorem szpitala św. Ducha, pełnił też funkcję strażnika jednego z czterech kluczy do skarbca miejskiego. Był nadwornym lekarzem Zygmunta Starego i królowej Bony. Wydał trzy dzieła zawierające pisma Hipokratesa. Przed rokiem 1523 ożenił się z Katarzyną, wdową po Janie Langu, córką rajcy Jana Krupka (nr 315), przez co wszedł w koligacje z krakowskim patrycjatem: rodzinami Bonerów i Krupków. Po śmierci pierwszej żony poślubił Otylię, córkę zamożnego kupca Mikołaja Żyty. Jako lekarz pozostał w mieście w czasie zarazy w 1543 roku i przypłacił to życiem – zmarł 6 sierpnia tegoż roku na „morowe powietrze”. Część jego cennego księgozbioru znajduje się w Bibliotece Jagiellońskiej.
