Iohannes (Hannus) Schultis (Scholtis, Scholcz)
Kupiec, przedsiębiorca górniczy, wywodzący sie z rodziny Langów, z gałęzi, która przyjęła nazwisko od sołectwa, które dzierżył jeden z Langów, przyjmujący imię Hannus Scholtis. Odnotowany w latach 1455-1502, przyjęty do prawa miejskiego w roku 1471 (bez poręczenia, zatem po przedstawieniu stosownego poświadczenia - listu dobrego urodzenia). Rozpoczął karierę we władzach miejskich w roku 1475, obejmując urząd ławnika miejskiego. W roku 1480 uzyskał nominację do rady miejskiej, w której zasiadł na ponad 20 lat, do roku 1502 włącznie. Był powoływany do rady urzędującej, sprawując wówczas, w przypadającej na niego kolejności, funkcję burmistrza. Został wzmiankowany jako burmistrz w latach 1481, 1487 i 1492. Był rajcą starym w 1489 roku, gdy zakończono prace nad budową ołtarza w kościele Mariackim. Darował temu kościołowi 12 grzywien na wino mszalne, a Bractwu kościoła Panny Marii srebrny kielich. W roku 1475 poręczał przy przyjęciu do prawa miejskiego za przyszłego rajcę Leonarda Ungesthiima (nr 296). Uczestniczył w rozbudowie kopalń olkuskich, handlował z miastami Górnych Węgier, w tym z Koszycami, gdzie rada miejska interweniowała w sprawie jego wierzytelności. Był żonaty z Barbarą, córką Pawła Bera (nr 280). Pod koniec życia zbankrutował. Zmarł w biedzie 14 grudnia 1502 roku, pozostawiając syna Eustachego, cystersa w klasztorze mogilskim.
