Joannes Pernus
Aptekarz, syn rajcy Mikołaja (nr 469) i Katarzyny z Malinowskich. Po śmierci szwagra Mikołaja Zaydlica (nr 489), męża Agnieszki z Pernusów, został współwłaścicielem apteki. W latach 1641– –1663 był ławnikiem miejskim, a z czasem starszym ławy. Reprezentował pospólstwo w sporze z radą miejską o świadczenia podatkowe (król rozstrzygnął sprawę na korzyść gminy). Nie chciał złożyć przysięgi na wierność szwedzkiemu królowi, a gdy przystał na nią w imieniu gminy, postawił warunek, że mieszczanie nie będą zmuszani do podniesienia broni przeciw Janowi Kazimierzowi. W sierpniu 1663 roku został rajcą, zajął miejsce po Wojciechu Bożęckim, który zmarł, zanim zasiadł w radzie urzędującej. Jan Pernus wszedł do rady urzędującej i pełnił funkcję burmistrza osiem razy. W roku 1673 na sejmiku proszowickim uzyskał zgodę, by miasto zatrzymało czopowe na wzmocnienie obronności. Udzielał miastu pożyczek, między innymi na walkę z zarazą. Z jego apteki szły na uroczystości na ratuszu cukry, marcepany i konfekty. Dzierżawił od miasta spichlerz w bramie Floriańskiej, cegielnię i folwark Gutteterowski. Główny dochód czerpał z dzierżaw dóbr ziemskich: królewskich Zielonek i Łobzowa, miejskich Piasków oraz należących do arcybiskupstwa gnieźnieńskiego Prus i Biskupic. Jan Kazimierz nadał mu tytuł sekretarza królewskiego, Michał Korybut Wiśniowiecki – kawalera Złotej Ostrogi. Władców tych gościł w swym pałacyku „za bramą Floriańską” (między obecnymi ulicami Zacisze i Pawią). Miał kamienicę przy Rynku (nr 11). Był żonaty z Katarzyną ze Zdołomońskich, miał córkę Jadwigę, żonę Jakuba Reynekiera (nr 531). Zmarł 24 sierpnia 1678 roku w Krakowie, w południowej kruchcie kościoła Mariackiego wdowa postawiła nagrobek rodziny. Miejsce Jana Pernusa w radzie zajął Andrzej Węgrzynowicz (nr 548).
