Jacobus Rayneker (Reyneke, Rheyneger, Reinecker)
Doktor filozofii i medycyny. Syn księgarza krakowskiego Filipa (zmarłego w 1632 roku) i Anny Cieniowicówny. W 1640 roku zapisał się wraz z dwoma braćmi na studia na Uniwersytecie Krakowskim, który ukończył z tytułem bakałarza w 1644 roku, a dwa lata później otrzymał tytuł doktora filozofii. Studia kontynuował na uniwersytecie w Padwie, gdzie został nawet jednogłośnie obwołany konsyliarzem nacji polskiej. W dniu 26 września 1650 roku uzyskał promocję na doktora medycyny. Po powrocie do kraju praktykował jako lekarz. W 1665 roku został powołany do rady miejskiej przez wojewodę krakowskiego Stanisława Potockiego – po śmierci rajcy Sebastiana Zacherli (nr 505). Chociaż był rajcą przez 36 lat, nie był zbyt aktywny na tym urzędzie. Wziął udział w uroczystościach koronacyjnych Michała Korybuta Wiśniowieckiego, a w 1697 roku był obecny przy powitaniu Augusta II, nad którym niósł nawet z innymi rajcami baldachim. Był właścicielem kamienicy przy Rynku (nr 33) i dobroczyńcą kościoła Mariackiego, dla którego zapisał w testamencie w 1701 roku 5000 złotych na muzykę oraz 3000 złotych na wino i światło. Ożenił się trzykrotnie. Pierwszą żoną była Jadwiga, córka Jana Pernusa (nr 530), rajcy krakowskiego, drugą − Justyna Teresa, córka włoskiego kupca Oktawiana Besticciego, a trzecią − Elżbieta Bottini (zmarła w 1705 roku). Z drugiego małżeństwa pozostawił córkę Justynę, żonę Dominika Meglioruciego (nr 565), rajcy krakowskiego. Zmarł przed 15 kwietnia 1701 roku, a pochowano go w kościele Mariackim. Jego miejsce w radzie zajął Jan Łukaszkiewicz (nr 571).
