A+ A A-
Tom:
strona:

Jan Mrowiński Płoczywłos

rajca 1563, 1564, 1565, 1566, 1567, 1568, 1569, 1570, 1571, 1572, 1573, 1574, 1575, 1576, 1577, 1578, 1579, 1580
burmistrz 1563, 1567, 1568, 1569, 1570, 1571, 1574, 1575, 1576, 1577, 1578

Ioannes Mrovinski Plocywlos

Mieszczanin kazimierski, urodzony w 1514 roku, pochodzący z rodziny szlacheckiej pieczętującej się herbem Jelita. W kazimierskiej radzie miejskiej zasiadł w 1563 roku na siedemnaście lat, do rady urzędującej powoływany był jedenastokrotnie. W roku 1566 wraz z Marcinem Spunthem (nr 221) przedstawił królowi w imieniu burmistrza, rady, wójta i ławy sprawę nadużywania herbu miejskiego przez niektóre cechy rzemieślnicze, które zaczęły włączać go do swoich pieczęci, a nawet posługiwać się nim jako znakiem na swoich wyrobach. Zygmunt August wydał cechom stosowny zakaz, pod sankcją kary w wysokości 50 złotych węgierskich, uznając wyłączność władzy miasta do posługiwania się herbem. W tymże roku Jan Mrowiński Płoczywłos w uznaniu zasług otrzymał od rady miejskiej wieczystą i dziedziczną dzierżawę jednej z dwunastu miejskich jatek solnych, co powiązane było z otrzymaniem koncesjonowanego prawa do sprowadzania i sprzedaży soli wielickiej. Był wraz z rajcą Gabrielem krawcem (nr 220) pełnomocnikiem burmistrza i rady miejskiej Kazimierza w sporze między Aleksym Rabką, być może synem rajcy Jana Rabki (nr 195), skarżącym radę o agitowanie przeciwko jego kandydaturze przed elekcją na wolne miejsca w radzie – w roku 1567 Zygmunt August uznał racje miasta prezentowane przez pełnomocników. Jan Mrowiński jest jednym z nielicznych przedstawicieli władz Kazimierza, po którym zachowały się, oprócz wpisów w księgach miejskich, także inne zabytki. Był autorem moralizatorskiego dziełka Stadło małżeńskie, wydanego w Krakowie w 1561 roku, wznowionego w roku 1890 w serii Biblioteka Pisarzów Polskich na podstawie prawydania zachowanego w Bibliotece Kórnickiej. W pracy tej stawia między innymi tezę, że jednym z walorów instytucji małżeństwa jest jej zbawienny wpływ na tłumienie męskich i niewieścich skłonności do nieczystych praktyk miłosnych i innego wszeteczeństwa w tej dziedzinie. Dostrzegał, że erotyka to nie tylko prokreacja, lecz i ucieszność z Wenerą, co jednak ograniczał w tym moralizatorskim dziele do „jarzma małżeńskiego”. Kolejny zachowany zabytek to pomnik nagrobny, który Jan Mrowiński wystawił sobie w krużganku kościoła św. Katarzyny jeszcze za życia, w 1577 roku. Uwiecznił swój wizerunek w renesansowym ujęciu, w mieszczańskim stroju, w sansowinowskiej pozie półleżącej, z kapeluszem w ręce i herbem rodowym w tle. Obydwa relikty, pisarski i nagrobny, świadczą, że był człowiekiem nietuzinkowym, wykształconym, obdarzonym fantazją. Zmarł w roku 1580. Dwa lata przed śmiercią ofiarował klasztorowi przy kościele św. Katarzyny 100 złotych, zabezpieczone na swojej kamienicy przy ul. Krakowskiej, z której corocznie on i jego spadkobiercy mieli płacić klasztorowi 4 złote rocznego czynszu w czterech ratach, w zamian za co zakonnicy zobowiązali się za duszę jego i żony wieczyście odprawiać msze w określone święta przed ołtarzem Jana Jałmużnika w krużgankach klasztornych oraz w czasie procesji eucharystycznej odśpiewywać przed tymże ołtarzem Te Deum i odmawiać kolektę w ich intencji. W 1581 roku w radzie miejskiej na zwolnione po Janie Mrowińskim Płoczywłosie miejsce nominowano Michała Groba (nr 242).

Wykonany w kamieniu pińczowskim pomnik nagrobny zmarłego
w 1580 roku rajcy i burmistrza Jana Mrowińskiego Płoczywłosa,
wystawiony jeszcze za jego życia, w 1577 roku, w krużganku klasztornym
kościoła św. Katarzyny w Krakowie
Wykonany w kamieniu pińczowskim pomnik nagrobny zmarłego w 1580 roku rajcy i burmistrza Jana Mrowińskiego Płoczywłosa, wystawiony jeszcze za jego życia, w 1577 roku, w krużganku klasztornym kościoła św. Katarzyny w Krakowie
Archiwum Narodowe w Krakowie
Urząd Miasta
Bbilioteka Jagielońska
Zarządzaj ustawieniami dotyczącymi prywatności