Albrecht, Albetrus
Wójt dziedziczny zapamiętany w historii Krakowajako przywódca buntu przeciwko Władysławowi Łokietkowi, Syn wójta Henryka starszego (nr 7), brat Henryka młodszego (nr 10) i Jana (nr 9), z którymi sprawował po ojcu wójtostwo krakowskie. W źródłach po raz pierwszy wystąpił jako wójt w 1290 roku, świadkując na dokumencie wystawionym przez księcia Przemysława II, chwilowo władającego Krakowem. Występuje tam zresztą z zaszczytnym tytułem komesa. Na jego ręce (i brata Henryka) w 1306 roku Władysława Łokietek wydał przywilej poszerzający dotychczasowe uposażenie wójtowskie. W tym samym roku został zapewne wyniesiony do godności kasztelana sądeckiego. Aspirował do odgrywania samodzielnej roli politycznej w Małopolsce. Był zwolennikiem rządów czeskich. W latach 1311-1312 podjął działania mające na celu oddanie władzy w Małopolsce w pierwotnym zamierzeniu być może królowi czeskiemu Janowi Luksemburskiemu, Spisek ogarnął niemieckie mieszczaństwo Miechowa, Krakowa, Sandomierza i Wieliczki, W 1312 roku Albert sprowadził do Krakowa dawnego stronnika Przemyślidów księcia opolskiego Bolka, który, nie mając szans na utrzymanie miasta, ostatecznie ułożył się z Łokietkiem i wydał mu Kraków, uprowadzając jednocześnie Alberta. Były wójt — rządca Krakowa spędził pięć lat w surowym więzieniu w Opolu, później najpewniej wykupiony przez rodzinę osiadł w Pradze, gdzie niebawem, w 1317 roku zmarł, W Krakowie pozostała jego matka oraz synowie - syn Henryk (Heinczko) z braćmi dochodził w 1331 roku zwrotu wierzytelności od dłużników ojca.
