Dawna wieś po prawej stronie Wisły, obecnie w południowej części miasta Krakowa, około 9 km od jego centrum, w starorzeczu Wisły, sąsiadująca z Wróblowicami i Rajskiem (w obu przypadkach od 1973 roku z Krakowem przez przyłączenie północnej części Zbydniowic do Krakowa) oraz z leżącymi do dziś poza granicą Krakowa Golkowicami, Ochojnem Dolnym i Wrząsowicami.
W najstarszej znanej wzmiance, pochodzącej z 1398 roku, nazwa wsi odnotowana w brzmieniu de Sbigneuiczi. W innych dawnych zapiskach: de Sbigneuice (1427), Sbignewice (1470), Zbigniewicze (1581). Nazwa wsi wywodząca się od nazwy osobowej „Zbygniew” („Zbigniew”).
Wieś podległa parafii pw. św. Marii Magdaleny w Kosocicach (w dokumencie z okresu Księstwa Warszawskiego, z roku 1812, odnotowana podległość parafii we Wróblowicach). W godle na pieczęci z początku XIX wieku przedstawienie promieniującego serca miłosiernego.
Nieznane są okoliczności lokowania Zbydniowic na prawie niemieckim. Dawne centrum wsi wytyczono lub ukształtowało się w rejonie doliny potoku Baranówka, po wschodniej stronie dzisiejszej ulicy Jeziorany. W XIX wieku odnotowywano nazwy pól i rejonów wsi: Zbydniowówka, Nad Młynie, Zagumne, Pokrzywnika.
Historycznie wieś była własnością szlachecką. W XVI wieku stanowiła własność Stokowskich. W roku 1868 znajdowała się w rękach Ignacego Żarnowieckiego, według niektórych przekazów w 1913 roku jej właścicielem był baron Jan Albin Goetz-Okocimski, prezes Koła Polskiego w parlamencie wiedeńskim.
Przed rozbiorami gromada Zbydniowice należała do powiatu szczyrzyckiego, po roku 1772 znalazła się jako gmina w austriackim cyrkule wielickim, od 1782 roku w cyrkule bocheńskim. W okresie przynależności do Księstwa Warszawskiego, w latach 1809–1815, w ramach departamentu i powiatu krakowskiego jako wieś należała do gminy Ochojno Dolne. Od 1815 roku z powrotem w ramach austriackiej Galicji jako gromada (od 1856 roku gmina) w obrębie cyrkułu bocheńskiego. W okresie autonomii galicyjskiej, od 1866 roku, wieś miała status gminy jednostkowej, należała do powiatu wielickiego, od 1896 roku do powiatu podgórskiego – stan ten przetrwał do czasów II Rzeczypospolitej, do roku 1923, kiedy to Zbydniowice objęte zostały powiatem krakowskim. W 1934 roku wieś przemianowano na gromadę i włączono do gminy zbiorczej Piaski Wielkie. Przynależność ta uległa zmianie w 1941 roku – gromada Zbydniowice weszła w skład gminy zbiorczej Swoszowice. Od reformy ustrojowej likwidującej dotychczasowe gminy i gromady, to jest od roku 1954, Zbydniowice objęto wielowioskową gromadą Swoszowice, nadając im status wsi (od 1958 roku stanowiącej sołectwo). Obowiązywało to do 1972 roku, kiedy to z mocą od 1973 roku Zbydniowice (bez północnej części przyłączonej w tymże 1973 roku do Krakowa) podporządkowano nowo utworzonej gminie Świątniki Górne, w której nadal miały status wsi-sołectwa.
W roku 1986 wieś Zbydniowice wyłączona została ze struktury ustrojowej powiatu krakowskiego i włączona do granic miasta Krakowa, do dzielnicy administracyjnej Podgórze.
Obecnie tereny tej dawnej wsi stanowią część dzielnicy samorządowej X Swoszowice.
Ze Słownika geograficznego z lat 1880–1902:
Zbydniowice, w XVI wieku Zbigniewice, wieś nad rzeką Wilgą, powiat wielicki, o 8 km na zachód od Wieliczki, parafia rzymsko-katolicka w Kossocicach. Starożytna osada, liczy 47 domów i 307 mieszkańców (142 mężczyzn, 166 kobiet) rzymskich katolików prócz 11 izraelitów. Posiadłości tabularnej [dworskiej] niema. Cały obszar wynosi 169 morg. W XVI wieku [wieś] Zbydniowice była własnością Jakuba Stokowskiego i miała 3 łany kmiece, zagrodę bez roli i komornika bez bydła.
