Albertus Piskala faber
Kowal. Odnotowywany w ławie miejskiej od roku 1669. Gdy zasiadał w niej w roku 1670, mieszczanin kleparski Wojciech Tracz, skarżąc się na niego, okazał radzie miejskiej raz na wierzchu głowy otłuczony, aż skóra od kości odpadła wzdłuż na półtora członka w głąb do kości, który to raz albo rana, opowiedział, że mu jest łopatą przez tegoż Pana Piskalskiego zadany. Był to wynik sąsiedzkiego spotkania. W tym samym roku Wojciech Piskalski został oskarżony przed radą miejską przez Katarzynę Mazurkowiczową, synową rajcy Marcina Mazurkowicza (nr 158), która okazując obrażenia, między innymi oczy obedwie podbite, zapuchłe y posiniałe, zarzucała, że Piskalski ją pobił kijem bez przyczyny. Nie przeszkodziło mu to wszystko w dalszej karierze, był wybierany ławnikiem także później, w latach 1673–1675 i 1677–1678. W roku 1674, będąc ławnikiem, pełnił też obowiązki zastępcy wójta, w roku 1676 objął urząd podwójciego. Do rady miejskiej awansował w roku 1679. Czterokrotnie był powoływany do rady urzędującej, pełniąc wówczas funkcję burmistrza miasta. W roku 1686, za kadencji w radzie urzędującej, wybrany został także wójtem kazimierskim. Jako wójt położył areszt na konie poddanego kasztelana Racławskiego u obywatela kleparskiego gospodą zostającego, jednak zreflektowawszy się, iż według praw koronnych na osoby i rzeczy poddanych ich mościów panów szlacheckich i duchownych osób od urzędów miejskich areszty wychodzić nie mogą i nie powinny, ten areszt jako nieważny […] obawiając się tumultu w mieście, z braku jurysdykcji cofnął. Wojciech Piskalski żonaty był z Reginą, mieli synów Walentego oraz przyszłego rajcę Wawrzyńca (nr 176). Jego synem mógł być też Paweł Piskalski (nr 174). Powtórnie żonaty z Zofią, wdową po rajcy Janie Dryjewiczu młodszym (nr 166). Zmarł po roku 1686, w roku 1691 druga żona Zofia odnotowana została jako wdowa po rajcy Wojciechu Piskalskim.
