Theodoricus (Teodric, Dietrych, Ditterich, Ditericus) textor, lanifex
Sukiennik, znacząca postać w ówczesnym życiu Kazimierza. Udział we władzach miejskich rozpoczął od urzędu ławniczego, który pełnił w 1396 roku. Rok 1399 otworzył jego wieloletnią karierę rajcowsko-burmistrzowską i wójtowską. W radzie urzędującej zasiadał łącznie trzynastokrotnie, w przedziale lat 1399–1425. W przypadającej na niego w obrębie rady kolejności pełnił funkcję burmistrza, czego ściśle datowany ślad zachował się we wpisie z 15 listopada 1421 roku – określenie proconsul umieszczone w księgach przy jego imieniu jest pierwszym znanym nam z zachowanych źródeł przypadkiem, gdy konkretnego rajcę dookreślono tą przechodnio pełnioną w radzie funkcją. Na urzędzie wójtowskim pojawił się w 1414 roku, odnotowano go jednak w tej roli jedynie w połowie stycznia – na urzędzie tym w kolejnych miesiącach był odnotowywany już głównie Jan Benisch (nr 60), choć incydentalnie także Zygmunt z Namysłowa (nr 85) i Henryk Bartowicz. W roku 1415 przejął urząd wójtowski od kończącego kadencję Jana Benischa, zakończył ją w styczniu roku następnego – wówczas został odnotowany jako podwójci, za kadencji wójtowskiej Andrzeja Wałacha (nr 79). Podwójcim był także w roku 1417, za kadencji wójtowskiej Zygmunta z Namysłowa. Na urząd wójta powrócił w roku 1419 (podwójcim wówczas był wspomniany Zygmunt z Namysłowa). W 1420 roku, po zakończeniu w styczniu kadencji wójtowskiej, dwukrotnie został odnotowany jako advocatus substitutus, to jest działający w zastępstwie wójta, którym wówczas był Zygmunt z Namysłowa. W kolejnym roku wzmiankowany został jako wójt w miesiącach maju i czerwcu, za kolejnej kadencji Zygmunta z Namysłowa, incydentalnie dzielonej także z Mikołajem Śliwoszem (nr 81). U schyłku kariery, w 1424 roku, zastępował wójta Wojciecha Liska (nr 82), prywatnie zięcia ławnika Piotra Wokenstratera. W roku 1413 odnotowany został jako pełnomocnik klasztoru św. Katarzyny – w tej roli sprzedał Janowi Strychaczowi i jego żonie Dorocie dom leżący przy ul. św. Jakuba (klasztor wyprzedawał wówczas należące do niego nieruchomości, przeznaczając uzyskane środki na wykończenie świątyni i jej ostateczne wyposażenie). Był też pełnomocnikiem prepozyta i konwentu przy kościele Bożego Ciała. Miał dom przy rynku kazimierskim, w roku 1421 sprzedał go Andrzejowi Gałce (nr 87). W 1426 roku jego żona Katarzyna została odnotowana już jako wdowa. Jej prawym opiekunem był rajca Maciej Sołtys (nr 90), w tymże roku sprzedał w jej imieniu dom Teodoryka położony przy ul. Krakowskiej.
