Simon Rodkiewicz (Ratkiewicz)
Prawdopodobnie karczmarz, urodzony około 1737 roku, rajca od 1776 roku przez ponad ćwierćwiecze, przetrwał przemiany ustrojowe Sejmu Czteroletniego, targowicy, insurekcji kościuszkowskiej, okupacji pruskiej, w końcu pierwszych lat zaboru austriackiego. W radzie urzędującej zasiadał dziesięciokrotnie. Jako burmistrz stał na czele delegacji rady Kazimierza na audiencji u cesarza Józefa II podczas jego lustracji Galicji w 1780 roku. W roku 1785 za jego burmistrzowania okradziono ze znacznej sumy, po nocnym włamaniu, kazimierzowską kasę miejską. W 1788 roku został wraz z kolegami rajcami urzędującymi oskarżony przez komisję dobrego porządku o bezprawne dysponowanie majątkiem miejskim. Na urzędzie lonera został poświadczony w latach 1781, 1783, 1788–1791. Był dzierżawcą miejskiego podatku czopowego i ceł – sam i powiązani z nim mieszczanie nie płacili cła od sprowadzanej z Wieliczki (czyli z zagranicy) soli, skutkiem czego rada miejska utworzyła skład solny, wydzierżawiając go konkurencyjnym kupcom wielickim. Podczas spisu w roku 1792 odnotowano, że miał 55 lat, mieszkał z żoną Katarzyną z Okońskich lat 50 (spokrewnioną z Janem Okońskim – nr 352), czterema dziewkami służebnymi, wśród nich Agnieszką Okońską lat 14, służącym oraz z szynkarzem i jego żoną.
