Stanislaus Mornsteyn (Morstin)
Kupiec i finansista, wójt lubelski, kierownik mennicy królewskiej, przedstawiciel znamienitej rodziny Morsztynów. Syn rajcy Jerzego starszego (nr 182), brat Jerzego, żupnika krakowskiego, stryj Jerzego młodszego (nr 287) i Piotra (nr 307). Odnotowany w aktach w latach 1419-1474. We władzach miejskich zasiadł w 1445 roku, obejmując urząd ławnika, sprawowany nieprzerwanie do roku 1452, kiedy to został nominowany do rady miejskiej. Urząd rajcowski piastował przez 20 lat, do roku 1472, był powoływany w tym czasie do rady urzędującej i pełnił funkcję burmistrza. Jako tenże został wzmiankowany w roku 1459, kiedy przyjmował zeznanie testamentowe Anny, żony Jana kramarza. Był dwukrotnie żonaty; z Magdaleną, córką Jana Wynka, oraz z Katarzyną, córką rajcy Jana Piczczina (nr 221), od którego nabył wójtostwo w Lublinie (później wydzierżawione Pawłowi Teschnerowi za 70 grzywien i„60 szczupaków na łokieć długich”). W latach 1456-1466 kierował mennicą królewską w Krakowie, organizował też powstanie cechu mincerzy. Dzierżawił Żupy solne bocheńskie, wielickie i ruskie, co było związane z udzieloną królowi pożyczką w kwocie 2000 złotych węgierskich. Pod koniec życia był właścicielem 8 kamienic, 7 domów drewnianych, 2 ogrodów, kramu, huty w Olkuszu, folwarku w ziemi oświęcimskiej, miał też dochody z wójtostwa lubelskiego i licznych kapitałów. Zmarł przed 17 lipca 1476 roku, pozostawiając trzech synów, wśród nich Stanisława młodszego, rajcę (nr 302), oraz trzy córki: Szczęsną, żonę rajcy Jana Bonera (nr 300), Katarzynę, żonę Jana Krupka (nr 315) oraz Annę, żonę Jerzego Langa (nr 289).
