Sebastianus Zacherla
Kupiec pochodzący z miejscowości Brescia we Włoszech. Do krakowskiego prawa miejskiego przyjęty w 1628 roku. Sekretarz królewski, senior kongregacji włoskiej. W 1646 roku został wybrany do ławy miejskiej na miejsce po Mikołaju Zaydlicu (nr 489). Jeszcze tego samego roku rozpoczął sprawowanie urzędu rajcy krakowskiego. W radzie zasiadał przez blisko 19 lat. W ciągu tego okresu pięciokrotnie wchodził w skład rady urzędującej i w przypadającej na niego kolejności pełnił funkcję burmistrza. Od 13 marca 1647 roku był prowizorem zbrojowni miejskiej, 9 września 1648 roku na własny rachunek zakupił kule do dział miejskich. Po wielkiej epidemii czarnej ospy w latach 1651– –1652 z rozkazu Jana Kazimierza przeprowadził spis zmarłych mieszkańców. Doliczył się 26 000 ofiar zarazy, co jest liczbą przesadzoną, ale świadczy o skali tragedii. Najpóźniej od 1654 roku stał na czele krakowskiej mennicy. Po zdobyciu miasta przez Szwedów w 1655 roku zachował urząd i pełnił go przez cały okres okupacji. Był człowiekiem zamożnym, posiadał kamienicę przy Rynku zwaną „Bonerowską” (obecnie nr 42) z bogatym wyposażeniem wnętrz, między innymi z perskimi obiciami, tureckimi kobiercami, łożem z baldachimem, licznymi portretami członków jego rodziny, instrumentami muzycznymi – między innymi harfą – oraz znaczną biblioteką. Był właścicielem dóbr Giebułtów. Jako kupiec handlował głównie na Śląsku – przede wszystkim we Wrocławiu. W 1651 roku odnowił ołtarz Męki Pańskiej przed radzieckimi stallami w kościele Mariackim. Miał czworo dzieci: Jana Gaudentego (nr 547), Dionizego, Cyryllę i Annę, która została żoną rajcy Jana Kortyna (nr 537). Zmarł przed 9 lipca 1664 roku. Jego miejsce w radzie zajął Jakub Reynekier (nr 531).
