Wawrzyniec (Laurentius) Piotr Nowicki
Kazimierzanin, urodzony około 1742 roku, używający też imienia Wawrzyniec jako pierwszego, poświadczony na urzędzie rajcy od roku 1782 i przez następnych siedem lat. Do rady urzędującej- burmistrzowskiej (czy – jak wówczas określano – „prezydenckiej”) nominowały był czterokrotnie. W roku 1786 łączył zasiadanie w niej ze sprawowaniem urzędu lonera. Wraz z kolegami rajcami Szymonem Rotkiewiczem (nr 359), Janem Bekierskim (nr 360) i Sebastianem Zakulskim (nr 364) został w 1788 roku oskarżony przez Komisarzy Dobrego Porządku Reskryptem Jego Królewskiej Mości do Miast i Miasteczek Stołowych wyznaczonych o to, że w roku 1786, gdy zasiadali w radzie urzędującej – jak to komisarze sformułowali – dobra miejskie y prawem publicznym na użytek miasta przeznaczone, to jest różne grunta i place w Mieście Kazimierzu znajdujące się, bez wiedzy i zezwolenia Stanów Miasta pomiędzy siebie rozdawać y podzielić ważyliście się, przeco przeciwko obowiązkom urzędów swoich i nad władzę swoją postąpiliście, pożytki Miasta ukrzywdziliście, prawu sprzeciwiliście się oraz kary na siebie przykładne ściągnęliście. Jak to bywało w innych sprawach, tak i w tej początek procesu z udziałem rajców księgi miejskie uwidaczniają, ale zakończenie niknie gdzieś – zniknęła i ta sprawa, a obwinieni rajcowie swoje kariery, dłużej czy krócej, jednak kontynuowali. Piotr Wawrzyniec Nowicki nie doczekał nadchodzących, zasadniczych dla przyszłości Kazimierza przemian zapoczątkowanych reformami Sejmu Czteroletniego – zmarł 30 kwietnia 1789 roku, w wieku 50 lat; pochowany został w kościele Bożego Ciała.
