Paulus (Paul) Behr (Beer, Beher, Bergner)
Kupiec i finansista, patrycjusz krakowski, wywodzący się ze śląskiej rodziny osiadłej w Krakowie w pierwszej połowie XV wieku. Pieczętował się godłem wyobrażającym niedźwiedzia. Zapewne rodzinnie powiązany z Pawłem Berem starszym (nr 272). Odnotowany został w latach 1462—1504. Sprawował urząd ławnika miejskiego, otrzymując w latach 1462—1473 coroczne, z wyłączeniem roku 1467, powołania do składu ławy miejskiej. W roku 1475 został nominowany do rady miejskiej. Był rajcą fundującym wraz z innymi członkami rady nowy ołtarz w kościele Mariackim, którego wykonanie powierzono rzeźbiarzowi Witowi Stwoszowi. Uczynił wielki legat (500 cetnarów ołowiu) na pokrycie dachu tego kościoła. Na handlu ołowiem i finansowych operacjach pożyczkowych Paweł zgromadził znaczny majątek. Był właścicielem sześciu domów w Krakowie i ogrodów za murami. Łączyły go więzy rodzinne ze znaczącymi w mieście rodzinami Swidniczerów i Langów. Z tej ostatniej rodziny wywodziła się jego żona Barbara. Paweł zmarł przed 29 listopada 1504 roku. Pozostawił trzy córki: Katarzynę, wydaną za rajcę Adama Szwarca (nr 295), Dorotę, pierwszą z trzech żon Jana Kezingera-Kislinga (nr 298), i Barbarę, żonę rajcyjana Schulza (nr 290), jak też trzech synów: Kaspra, rajcę (nr 301), mincerza i przedsiębiorcę górniczego, Jana, humanistę, znanego pod przydomkiem Ursinus, i Pawła. W testamencie poczynił znaczne zapisy na kościoły i klasztory w Bytomiu, Koźlu, Głogowie i Tarnowie.
