Nicolaus de Zauicostz (von Zavcost, Zauichost)
Zamożny mieszczanin, ławnik i rajca krakowski. Pochodził z Zawichostu w ziemi sandomierskiej. Pierwsza informacja o Mikołaju jest datowana na 1302 rok, kiedy to sprzedawał ławę chlebową Henrykowi Sudermanowi. Był ławnikiem w latach 1303 i 1309, pełnił urząd rajcowski od 1312 roku. Przyłączył się do buntu mieszczańskiego pod wodzą wójta Alberta (nr 8), wszedł nawet do buntowniczej rady wybranej 5 czerwca 1312 roku. Szybko zmienił jednak opcję i po uśmierzeniu buntu został nominowany przez Władysława Łokietka do nowej, wiernej mu rady miejskiej, powołanej 14 czerwca tegoż roku. Urząd ten sprawował, z przerwami, do 1325 roku. Wówczas rajcami byli związani z nim rodzinnie; Mikołaj Rusin (nr 22) i Jan z Zawichostu (nr 38). To zabezpieczenie interesów rodzinnych mogło mieć znaczenie wobec rozległych działań gospodarczych Mikołaja, Handlował suknem, obracał nieruchomościami oraz dokonywał znacznych operacji finansowych (między innymi brał udział w transferze pieniędzy zebranych przez papieskich kolektorów na terenie Królestwa Polskiego do Brugii, gdzie swoje ekspozytury utrzymywały włoskie banki obsługujące finanse papieskie). Zgromadził znaczny majątek, był właścicielem zespołu zabudowań i parcel od ul. Brackiej do ul, Wiślnej, domu przy ul. św. Marka oraz kramów sukiennych i jatek rzeźniczych. Mikołaj pozostawił dwie znane ze źródeł córki (jedna z nich, Helena, została żoną Mikołaja Rusina - nr 22), prawdopodobnie synem jego był Paweł, od 1329 roku kanonik krakowski. Zmarł w 1343 roku.
