A+ A A-
Tom:
strona:

Mikołaj Serafin

Rajca 1436, 1437, 1438, 1451
Burmistrz 1436, 1437, 1438, 1451

Nicolaus Seraphin (de Barwald)

Mieszczanin krakowski, żupnik krakowski, miecznik królewski. Pochodził z Barwałdu, wywodził się z rodziny Zawrzykrajów, pieczętował się herbem Nieczuja. Był pasowanym rycerzem. Krakowskie prawo miejskie przyjął w 1435 roku. Występował już wtedy z tytułem żupnika, dzierżył wielickie bachmistrzostwo. W 1436 roku zasiadł w radzie miejskiej, gdzie był odnotowywany do roku 1451 włącznie. Jako rajca urzędujący pełnił w przypadającej na niego kolejności funkcję burmistrza. W 1438 roku wraz z innymi rajcami został pomówiony o wprowadzanie do obiegu fałszywych monet dla własnego zysku kosztem mieszczan; ledwo uniknął śmierci z rąk wzburzonego tłumu. Z pożyczonych pieniędzy Mikołaj wybudował w Wieliczce szyb nazwany,,Serafin”, wprowadził kierat konny jako wyciąg kopalniany. W 1440 roku był już miecznikiem królewskim, często występował u boku Władysława Warneńczyka. Prowadził intensywny handel solą, mimo to miał ciągłe procesy z wierzycielami o długi. Był właścicielem między innymi Zebrzydowic i Kobierzyna, posiadał młyny na Prądniku, domy w Krakowie i staw w Kazimierzu. Był żonaty z Urszulą Grazerówną. Zmarł 4 listopada 1459 roku, pozostawiając syna Piotra, kanonika krakowskiego i prepozyta sądeckiego, oraz córkę Magdalenę, wydaną za Stanisława Ligenzę z Borku.

Dokument wydany w 1440 roku w Kieżmarku, w którym Władysław, król Polski i elekt Królestwa Węgier, nadaje kartuzom
z Czerwonego Klasztoru na Spiszu przywilej pobierania z żup bocheńskich corocznie na użytek klasztoru 2 beczek śledzi,
2 postaw białego sukna świdnickiego, 12 cetnarów soli i 8 ćwiertni cembrówki, wydając jednocześnie polecenie Mikołajowi
Serafinowi, miecznikowi krakowskiemu i żupnikowi obu kopalń, aby wywiązał się z tych zadań i wydawał, jak też kwitował
wymienione dary – oraz powiększenie zapisu imienia (Węgierskie Archiwum Krajowe w Budapeszcie, sygn. DL 13539)
Dokument wydany w 1440 roku w Kieżmarku, w którym Władysław, król Polski i elekt Królestwa Węgier, nadaje kartuzom z Czerwonego Klasztoru na Spiszu przywilej pobierania z żup bocheńskich corocznie na użytek klasztoru 2 beczek śledzi, 2 postaw białego sukna świdnickiego, 12 cetnarów soli i 8 ćwiertni cembrówki, wydając jednocześnie polecenie Mikołajowi Serafinowi, miecznikowi krakowskiemu i żupnikowi obu kopalń, aby wywiązał się z tych zadań i wydawał, jak też kwitował wymienione dary – oraz powiększenie zapisu imienia (Węgierskie Archiwum Krajowe w Budapeszcie, sygn. DL 13539)
Archiwum Narodowe w Krakowie
Urząd Miasta
Bbilioteka Jagielońska
Zarządzaj ustawieniami dotyczącymi prywatności