Mathias Wonieński (Woniejski, Winieyski)
Lekarz, profesor i rektor Uniwersytetu Krakowskiego, burgrabia myślenicki. Pochodził z Kościana Wielkopolskiego. Nobilitowany w 1613 roku, pieczętował się herbem własnym Płomień. Do prawa miejskiego przyjęto go w 1619 roku. W 1610 roku został wypromowany na magistra sztuk wyzwolonych i doktora filozofii. Kontynuował naukę na studiach medycznych w Padwie. Po powrocie, ze stopniem doktora medycyny uzyskanym w 1614 roku, otrzymał na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Krakowskiego katedrę anatomii. Bez odbywania stażu w ławie miejskiej (jako profesor akademicki był z tego obowiązku zwolniony) w roku 1619 uzyskał nominację do rady miejskiej, w której zasiadł na miejsce zwolnione po zmarłym rajcy Jakubie Roszkowicu (nr 458). W ciągu prawie 30 lat piastowania godności rajcowskiej dziewiętnastokrotnie był powoływany do rady urzędującej, w której na przemian z innymi rajcami pełnił funkcję burmistrza. Szczególne zasługi poniósł w trakcie grasującej w mieście w roku 1622 zarazy, kiedy to jako rajca urzędujący i burmistrz wiedzą medyczną i zdolnościami organizacyjnymi ograniczył jej zasięg i na koniec ją stłumił. Maciej prowadził praktykę lekarską, był majętny. W Krakowie posiadał kamienicę i dom przy Rynku (nr 18), był właścicielem dóbr ziemskich: Rzerzuśni, Minogi, Nowej Wsi i Skałki. Ożenił się dwukrotnie: z Ewą, córką Stanisława Kaczyckiego, oraz z Barbarą Aleksandrą, córką rajcy Gabriela Ochockiego (nr 463). Ukoronowaniem życiowej kariery było sprawowanie w latach 1639–1640 godności rektora Uniwersytetu, wtedy też został mianowany burgrabią myślenickim. Zmarł 13 września 1648 roku. Jego miejsce w radzie zajął Michał Behm starszy (nr 510).
