Lucas Waldorff
Mieszczanin krakowski wywodzący się ze śląskiej miejscowości Waltdorf, skąd rodzina przybyła do Krakowa w pierwszej połowie XIV wieku — w 1350 i 1362 roku ławnikiem krakowskim był Mikołaj Waltdorf, a jego syn, Paweł, od 1385 roku piastował urząd wójta sądowego. Łukasz był synem Piotra. Odnotowany w latach 1426—1447. Piastował urząd ławnika sądowego w latach 1429 i 1430. W tym ostatnim roku uzyskał nominację do rady miejskiej, gdzie jest wzmiankowany do roku 1435 włącznie. W tymże roku został zobowiązany uchwalonym przez radę miejską wilkierzem do utrzymywania dwóch koni na potrzeby miasta. Jako rajca urzędujący w przypadającej na niego kolejności pełnił funkcję burmistrza. Rodzinny dom Łukasza, wniesiony przez matkę Małgorzatę, znajdował się przy ul. Wiślnej. Należała do niego też miejscowość Kazimierza Wielka. Pomimo niemieckiego nazwiska wywodził swoje polskie szlachectwo, potwierdzili je sądownie jego liczni krewni. Zganił to szlachectwo Łapka z Łapanowa, nazywając Łukasza przed sądem „rybałtem i chłopem”. W 1438 roku z nieznanych powodów, możliwe że związnych ze szlacheckimi aspiracjami, zrezygnował z prawa miejskiego. Pozostawił synów: Łukasza i Zbigniewa, którzy władali Kazimierzą Wielką, Wodzisławiem wraz z wójtostwem oraz dzierżyli wójtostwo w Lipnicy. Trzeci syn, Jakub, został altarystą w kościele Mariackim; dla ozdobienia jednego z ołtarzy bocznych, przy którym służył, zatrudnił Wita Stwosza.
