|
tytuł honorowego obywatela nadany 28 kwietnia 1951 roku |
…za … wieloletni trud i zasługi dla sztuki polskiej… (z zapisu w dyplomie – MK, nr inw. R-37) |
Ludwik Solski (Ludwik Napoleon Sosnowski)
aktor, reżyser, były dyrektor teatru
Portret Ludwika Solskiego pędzla Alfonsa Karpińskiego namalowany w Krakowie w 1935 r. oraz własnoręczny podpis uhonorowanego.
Ludwik Napoleon Karol Sosnowski, pseudonim Ludwik Solski, aktor, reżyser, dyrektor teatru. Urodzony 20 stycznia 1855 r. w Gdowie, syn Franciszka, powstańca listopadowego, i Stanisławy z Woyciechowskich. Debiutował na scenie w Krakowie w 1876 r., grał w teatrzykach objazdowych, od 1883 r. ponownie w Krakowie, od 1900 r. we Lwowie. W latach 1905–1913 był dyrektorem Teatru Miejskiego w Krakowie (od 1909 r. im. Juliusza Słowackiego). W 1913 r. przeniósł się do Warszawy – do 1939 r. grał i reżyserował na najważniejszych scenach całego kraju. W 1944 r. powrócił do Krakowa, do śmierci aktywny zawodowo. Osiągnął status jednego z najwybitniejszych polskich artystów dramatycznych. Odznaczony m.in. pod zaborem Cesarskim Austriackim Orderem Franciszka Józefa, w II RP Krzyżem Oficerskim i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, w PRL Orderem Budowniczych Polski Ludowej. W 1954 r. w 80-lecie pracy scenicznej otrzymał doktorat h.c. Uniwersytetu Jagiellońskiego. Żonaty z aktorką Michaliną Anną Smolą, następnie z aktorką Karoliną Ireną Poświk, z którą miał córkę Annę Sosnowską, na koniec z Anną z Mrowińskich 1° Pieczyńską. Zmarł 19 grudnia 1954 r. w Krakowie; spoczywa w Krypcie Zasłużonych na krakowskiej Skałce.
Tytuł nadany uchwałą Miejskiej Rady Narodowej w Krakowie nr sesji V/51 podjętą 28 kwietnia 1951 r. (ANK, sygn. MNR 2, nlb), gdy równorzędny prezydenturze urząd przewodniczącego Prezydium Rady pełnił Marcin Waligóra. Wyróżnienie nastąpiło w ramach obchodów jubileuszu 75-lecia pracy scenicznej uhonorowanego. Wręczenie dyplomu miało miejsce 28 kwietnia 1951 r. w Teatrze im. Juliusza Słowackiego podczas uroczystej gali państwowej związanej ze wspomnianym jubileuszem. Kopia dyplomu została zdeponowana w Muzeum Krakowa.
 |
 |
 |
 |
Na fotografii z 1935 r. Ludwik Solski w swoim warszawskim mieszkaniu przy pamiątkach po zaprzyjaźnionym Stanisławie Wyspiańskim – we wrześniu 1939 r. w wyniku bombardowania mieszkanie to wraz z jego cenną zawartością doszczętnie spłonęło; medal o średnicy 60 mm wybity w brązie w 1925 r. wg projektu Wincentego Wabia-Wabińskiego w jubileusz 50-lecia pracy scenicznej artysty, reprodukcja oryginału dyplomu honorowego obywatelstwa Ludwika Solskiego (patrz także s. 144) oraz jego sarkofag w Krypcie Zasłużonych na Skałce w podziemiach bazyliki św. Michała Archanioła i św. Stanisława Biskupa w Krakowie.
