Przy utrzymywaniu stałej powierzchni miasta (od momentu, w którym Zabłocie zostało wykupione i włączone do Podgórza), wykazywanej w urzędowych spisach zarówno w roku 1847, jak i 1913, w wielkości 548,37 ha, graniczącej z Kapelanką, Ludwinowem, przez Wisłę z Krakowem, dalej z Płaszowem, Wolą Duchacką i Łagiewnikami, liczba ludności systematycznie wzrastała.
O ile w roku 1887 liczbę mieszkańców Podgórza można szacować na 1000 osób, to późniejsze dane oparte są już na urzędowych spisach, prowadzonych systematycznie i coraz bardziej skrupulatnie od roku 1857. I tak w roku 1825 odnotowano 2038 mieszkańców (w tym 40 akatolików i 150 izraelitów), w 1857 roku – 2739 mieszkańców (w tym 119 izraelitów), w 1870 roku – 4254 mieszkańców (w tym 2 grekokatolików, 22 akatolików i 1305 izraelitów), w 1880 roku – 13 144 mieszkańców, w 1890 roku – 12 530 mieszkańców (w tym 26 akatolików i 4291 izraelitów), w 1900 roku – 17 673 mieszkańców (por. tabelę na następnej stronie), a w 1910 roku – 22 322 mieszkańców (w tym 6230 izraelitów). Kolejny spis przypadał na rok 1920, więc przyjmuje się w oparciu o szacunki, że w chwili połączenia Podgórza z Krakowem liczba podgórzan wynosiła około 24 000 osób.
Nie jest celem dokonywanie w tym miejscu analiz socjologicznych ludności podgórskiej, w tym składu społecznego i narodowościowego wraz z jego przekształceniami w czasie (wskazywano już, że od początku istnienia miasta było ono oparte w zdecydowany sposób na żywiole polskim, z rozwijającą się ilościowo w miarę upływu czasu mniejszością żydowską). Niech pewien orientacyjny obraz uwidocznią dane uchwycone spisem przeprowadzonym na przełomie wieków, w roku 1900.
Ze spisu mieszkańców miasta Podgórza za 1900 rok
| Domy, rodziny | Ogółem | ||
| Konskrybowanych domów zamieszkałych | 498 | ||
| Konskrybowanych domów niezamieszkałych | 15 | ||
| Konskrybowanych rodzin | 4.515 | ||
| Ludność | ogółem | męska | żeńska |
| Ludność obecna | 17 673 | 8542 | 9131 |
| – stale | 17 551 | 8478 | 9073 |
| – czasowo | 122 | 64 | 58 |
| Ludność nieobecna | 300 | 206 | 94 |
| Wojsko | 482 | ||
| Przynależność ludności obecnej | męska | żeńska | |
| W gminie spisu (obywatelstwo Podgórza) | 908 | 945 | |
| W innej gminie tego samego powiatu | 493 | 543 | |
| W innym powiecie tego samego kraju | 6686 | 7142 | |
| W innych krajach (cesarstwa austriackiego) | 193 | 219 | |
| W krajach korony węgierskiej | 65 | 42 | |
| W Bośni i Hercegowinie | 1 | 1 | |
| Za granicą | 243 | 239 | |
| Religia | ogółem | ||
| Rzymskokatolicka | 12 133 | ||
| Greckokatolicka | 91 | ||
| Ewangelicko-augsburska | 27 | ||
| Ewangelicka inna | 7 | ||
| Izraelicka | 5414 | ||
| Innowyznaniowa | 1 | ||
| Język towarzyski | ogółem | ||
| Niemiecki | 117 | ||
| Czeski | 12 | ||
| Polski | 16 926 | ||
| Ruski | 10 | ||
| Słoweński | 17 | ||
| Wykształcenie | ogółem | męska | żeńska |
| Umie czytać i pisać | 9823 | 5263 | 4560 |
| Czytać tylko | 606 | 192 | 414 |
| Analfabeci | 7244 | 3087 | 4157 |
| Zwierzęta | w tym: | ||
| koni | 175 | niżej 1 roku | 4 |
| wyżej 1 roku | 70 | ||
| źrebnych klaczy | 48 | ||
| ogierów | 12 | ||
| wałachów | 41 | ||
| kóz | 10 | ||
| świń | 39 | prosiąt do 3 mies. | 22 |
| warchlaków | 10 | ||
| innych | 7 | ||
| baranów | 1 | ||
| krów | 107 | jałówek | 19 |
| cielic | 1 | ||
| krów | 82 | ||
| wołów pociąg. | 5 | ||
| kur | 283 | ||
| gęsi | 12 | ||
| kaczek | 8 | ||
| inne (ptactwo dom.) | 1 | ||
| uli | 8 | ||
(Źródło: Spis mieszkańców miasta Podgórza za 1900 rok, Archiwum Narodowe w Krakowie, sygn. 29/93/14)
W trakcie stutrzydziestojednoletniej historii samodzielności miejskiej Podgórza na niezmienionej powierzchni miasta sześciokrotnie wzrosła liczba domów mieszkalnych. W roku 1787 spisano 108 domów mieszkalnych, i dalej odpowiednio: 1825 – 178, 1847 – 190, 1870 – 216, 1890 – 423, 1900 – 498, 1910 – 612. W roku 1914, tuż przed wejściem w życie regulacji przyłączeniowych, wykazano 650 domów zamieszkiwanych przez podgórzan.
Dynamika rozwoju ludnościowego i urbanistycznego Podgórza była więc imponująca, szczególnie iż w parze z tym rozwojem szła ciągła rozbudowa i unowocześnianie infrastruktury komunalnej.
