Christopherus Krauz
Kupiec, sekretarz królewski, syn rajcy Krzysztofa starszego (nr 514) i Jadwigi Celeścianki, brat Andrzeja, ławnika krakowskiego, bratanek rajcy Stanisława (nr 540). Korzystając z protekcji Michała Korybuta Wiśniowieckiego, w 1672 roku wszedł do ławy miejskiej. W sierpniu roku 1674 został powołany do rady miejskiej, na miejsce po Franciszku Rolińskim (nr 501). Tym samym w radzie jednocześnie zasiadło trzech Krauzów: oprócz niego jego ojciec Krzysztof i stryj Stanisław. Krzysztof Krauz młodszy pełnił urząd rajcowski przez nieco ponad 34 lata. W tym czasie siedmiokrotnie był wybierany do rady urzędującej i pełnił w przypadającej na niego kolejności funkcję burmistrza. W 1674 wraz ze stryjem Stanisławem pertraktował w imieniu miasta ugodę z kazimierskimi Żydami. Udzielał miastu pożyczek, między innymi na odprawianie poselstw. Od roku 1679 był prowizorem kościoła Mariackiego, w roku 1680 został dyrektorem strzelnicy. Interesy kupieckie prowadził z bratem Andrzejem. Importowali artykuły żelazne, eksportowali surowe skóry dostarczane głównie przez Żydów, z którymi utrzymywał ożywione stosunki (udzielał kahałowi krakowskiemu wysokooprocentowanych pożyczek). Za niezapłacenie cła i długi został dwukrotnie skazany na banicję, przed czym ratował go Jan III Sobieski. Gdy uwikłał się w zatarg z łowczym owruckim Wolskim, uprowadzono go z miasta. W efekcie w 1695 roku złożył przed radą oświadczenie, że popadł w ubóstwo, co potwierdził jego testament i pośmiertny spis inwentarza. Miał dwie kamienice położone przy ul. Sławkowskiej (obecnie nr 6). Ożenił się z Dorotą. Zmarł bezdzietnie 7 marca 1708 roku, został pochowany w kościele Mariackim w kaplicy Celeścińskiej. Jego miejsce w radzie zajął Tomasz Marcinkowski (nr 582).
