Josephus Częczkowic
Doktor medycyny, profesor Uniwersytetu Krakowskiego. Syn Jana Częczkiewicza, mieszczanina oraz kupca krakowskiego, i Katarzyny. Miał siostrę Elżbietę, która była żoną Fryderyka Mosse, ławnika Sądu Wyższego Prawa Magdeburskiego na Zamku Krakowskim. W 1685 roku uzyskał stopień bakałarza, zaś w 1686 roku stopień doktora filozofii. Wykształcenie uzupełnił następnie na studiach w Padwie, które uwieńczył w sierpniu 1688 roku stopniem doktora medycyny. W 1702 roku został członkiem Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Krakowskiego. Do rady został powołany w 1699 roku, zajął w niej miejsce po Andrzeju Węgrzynowiczu (nr 548). Urzędował w niej do śmierci w 1714 roku, w tym czasie sześciokrotnie wszedł do rady urzędującej i w przypadającej na niego kolejności pełnił funkcję burmistrza. W roku 1702 zapłacił kontrybucję szwedzką w wysokości 300 talarów. W czasie okupacji szwedzkiej w roku 1705 generał Stomberg zażądał od niego wydania ośmiu koni. Po powrocie Augusta II z Saksonii do Torunia Częczkiewicz udał się w październiku 1709 roku wraz z Michałem Behmem (nr 554) na powitanie króla w imieniu Krakowa. Również w imieniu miasta powitał w listopadzie wkraczające do Krakowa wojska rosyjskie, które pozostały w mieście do następnego roku. Należała do niego kamienica przy ul. Sławkowskiej 7. Posiadał bogatą bibliotekę zawierającą około 200 woluminów, składającą się głównie z dzieł medycznych, a także historycznych. Wykazywał szerokie zainteresowania naukowe. W 1692 roku ożenił się z Jadwigą Głuchowską, córką rajcy Kazimierza Głuchowskiego (nr 576) oraz Jadwigi Behmówny. Miał syna Jana i córkę, która w 1715 roku wyszła za Mikołaja Markiewicza. Zmarł 22 czerwca 1714 roku. Na jego miejsce do rady wszedł Paweł Markiewicz (nr 589).
