Jacobus Constantinus Deriakubowicz (Deriakubowic)
Kupiec pochodzenia ormiańskiego. Syn Lazara Derjakubowicza (nr 579), kupca i rajcy krakowskiego, i Magdaleny z Auszwicerów. Przy poparciu ojca został wybrany na ławnika miejskiego w 1727 roku. Do rady miejskiej awansował w roku 1729, zajął w niej miejsce zwolnione po śmierci Andrzeja Jana Szafałkowicza (nr 574). Przez 19 lat zasiadał w niej wspólnie z ojcem, co było powodem częstych oskarżeń o nepotyzm. W ciągu blisko 30 lat sprawowania urzędu rajcowskiego tylko trzy razy wszedł w skład rady urzędującej i pełnił funkcję burmistrza. Dochowały się do naszych czasów jego przemówienia, które dowodzą, że bywał reprezentantem miasta przy różnych okazjach. Jako rajca został oskarżony przed sądem królewskim o niegospodarność finansową, został jednak uniewinniony. Po ojcu odziedziczył w 1748 roku kamienicę w Rynku (nr 15), nazywaną czasami „Derjakubowiczowską”. Ożenił się w 1729 roku z Jadwigą z Bruknerów, która po jego śmierci wyszła ponownie za mąż (w 1761 roku) za podkomorzego krakowskiego Józefa Kempskiego. Zmarł w Krakowie 8 listopada 1758 roku. Został pochowany obok rodziców w kościele Mariackim w kaplicy św. Łazarza. Znajduje się tam jego epitafium z brązowego marmuru, ufundowane przez żonę Jadwigę w 1763 roku. Po śmierci Jakuba Konstantego Derjakubowicza jego miejsce w radzie zajął Stanisław Jan Kanty Fachinetti (nr 625).
![Z urzędowego spisu rajców obejmującego lata 1363–1802 fragment strony 95 z wpisem z 1759 roku
o wyborze do rady miejskiej Stanisława Jana Kantego Fachinettiego (nr 625), gdy jego poprzednik Jakub Konstanty
Derjakubowicz, jak zapisano, „pełniący liczne funkcje publiczne, obdarzony wielkim darem wymowy,
większym niż Tullius [Marek Tullius Cyceron] […] wypełnił wyroki bogów” – oraz powiększenie zapisu imienia
(Archiwum Państwowe w Krakowie, sygn. rkps 1477, s. 95)](/data/domains/1/m_crm_tomes/875/files/_5ba3a5941355c.png)
