Georgius Schniczer (Schnitzer)
Złotnik, przedsiębiorca kopalniany, syn Wojciecha (Alberta) z Gniezna, tamże urodzony około 1500 roku. W Krakowie w roku 1515 został przyjęty na sześć lat do warsztatu złotnika Bernarda Kurcza. Nie założył własnej pracowni, lecz wyjechał do Tarnowskich Gór, gdzie uruchamiano kopalnie ołowiu i srebra. Powrócił do Krakowa i został w roku 1537 przyjęty do prawa miejskiego. W tym też czasie wydzierżawił miejską topnię srebra, którą prowadził do roku 1562, płacąc roczny czynsz. W 1544 roku uzyskał nominację do rady miejskiej, w której zasiadł na prawie 26 lat, do roku 1569 włącznie. W tym czasie do rady urzędującej otrzymał tylko trzy nominacje – wówczas to w przypadającej na niego kolejności pełnił funkcję burmistrza. Był prowizorem miejskiego szpitala św. Ducha. Miał udziały w kopalniach w Tarnowskich Górach i w Szczakowej. Od 1553 roku pracował dla dworu królewskiego jako probierz i topnik oddzielający złoto od srebra. W 1555 roku wraz z rajcą Jostem Ludwikiem Decjuszem (nr 336) na wezwanie króla stawili się w Wilnie w sprawie tamtejszej mennicy. W latach 1565–1567 Grzegorz udzielił radzie miejskiej pożyczki na zakup domu przy ul. św. Anny, przy furcie. Był właścicielem domu na rogu ul. Mikołajskiej i Tandety (obecnie Mały Rynek). Ożenił się z Dorotą. Zmarł bezdzietnie w 1569 roku. Wspomniany dług rady miejskiej w wysokości 1000 florenów zwrócony został dopiero w roku 1571 spadkobiercom Grzegorza, wśrod których był bratanek lub siostrzeniec Jan Elephant, złotnik wileński.
