Franciscus Soldadyni
Aptekarz, sekretarz królewski, kawaler Złotej Ostrogi. Syn rajcy Pawła (nr 572) i Marianny Henrietty. W ławie sądowej nie zasiadał, do rady miejskiej został wybrany w 1726 roku na miejsce po zmarłym Tomaszu Marcinkowskim (nr 582). Przez prawie 13 lat zasiadał w radzie wraz z ojcem. Rajcą był przez blisko 43 lata, w tym czasie dwudziestokrotnie był powoływany do rady urzędującej i pełnił wtedy w przypadającej na niego kolejności funkcję burmistrza. Wykazywał się dużą aktywnością w działaniach, posłował na sejmy i sejmiki, odprawiał w imieniu miasta poselstwa do Augusta III. W 1736 roku wdał się w zatarg z rajcami Maciejem Bartschem (nr 599) i Franciszkiem Toryanim (nr 591) – kłótnią, która zakończyła się pojedynkiem i poranieniem, wzniecili tumult, co znalazło finał w sądzie. Franciszek Soldadini prowadził aptekę odziedziczoną po ojcu w kamienicy położonej przy Rynku (obecnie nr 44B), pozostającej w rękach rodziny Soldadinich w latach 1702–1771, zwanej „Soldadinowską”; w podworcu kamienicy znajdowało się laboratorium aptekarskie. Obdarzony został honorowym tytułem sekretarza królewskiego. Podczas koronacji Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1764 roku otrzymał tytuł kawalera Złotej Ostrogi. W latach 1754 i 1760 nosił tytuł króla kurkowego. W 1726 roku poślubił Teresę, córkę Franciszka Toryaniego. Ze związku tego miał pięciu synów, wśród nich Ignacego, chorążego w korpusie artylerii konnej, Floriana, kadeta w tymże korpusie, i Pawła, profesora medycyny na Uniwersytecie Krakowskim, kanonika gnieźnieńskiego, oraz dwie córki. Zmarł 11 grudnia 1768 roku. Miejsce w radzie zajął po nim Franciszek Dzianotti (nr 634).
