Andreas Wirsingi (Wirzing, Werzing)
Przedstawiciel znamienitej rodziny krakowskich Wierzynków. Syn Henzela Wierzynka, syna rajcy Mikołaja Wierzynka młodszego (nr 52). Majętny, żądny władzy i godności. Wobec króla wywiódł szlachectwo od czasów swego dziada, pieczętował się herbem z godłem Półksiężyc z głową końską. Odnotowany w latach 1374—1406. Z zachowanych dokumentów wiemy, że był opiekunem i zarządcą majątków wdów po Jerzym Czeynie (nr 94) i Marcinie z Warszawy (nr 98). Andrzej Wierzynek do rady miejskiej został nominowany pierwszy raz w roku 1378; wielokrotnie był powoływany do rady urzędującej. Karierę zakończył dramatycznie. Przyłapany w 1406 roku na kradzieży pieniędzy z miejskiej kasy, gdy za tę kasę odpowiadał w miejskiej radzie, natychmiast został postawiony przed „sądem gorącym”. Pomimo tłumaczenia Andrzeja, że brał należne mu za zaangażowanie w radzie pieniądze, bo „kto ołtarzowi służy, z ołtarza żyć powinien”, wyrokiem sądu został skazany na śmierć i w tym samym dniu, 4 września 1406 roku, ścięty. Rodzina nie uznała legalności sądu i wyroku, wnosząc skargi i zmuszając Władysława Jagiełłę do interwencji kładącej kres konfliktowi. Andrzej był Żonaty dwukrotnie, z Anną, a później z Katarzyną. Pozostawił córkę Agnieszkę i synów: Ambrożego i Mikołaja młodszego II. Ten ostatni został w 1421 roku rajcą (nr 191); dla uczczenia pamięci ojca w miejscu jego pochówku ufundował nieistniejący już kościół św. Gertrudy.
