Dawna wieś po lewej stronie Wisły, obecnie w północnej części miasta Krakowa, około 3,5 km od jego centrum, nad rzeką Prądnik (Białucha), wzdłuż starego traktu wielkopolskiego przez Zielonki (dzisiejsza ulica Białoprądnicka), sąsiadująca z leżącymi do dziś poza granicą Krakowa Zielonkami oraz z Witkowicami, Górką Narodową, Prądnikiem Czerwonym (od 1910 roku z Krakowem w tej części Prądnika Czerwonego, która została przyłączona do miasta jako nowa dzielnica katastralna Warszawskie), Krowodrzą (od 1910 roku z Krakowem) oraz z Toniami. Z pierwotnego obszaru Prądnika wyodrębniły się wsie Witkowice i Górka.
W najstarszej znanej wzmiance, pochodzącej z 1123 roku, nazwa wsi została zapisana w brzmieniu Prutnic. W innych dawnych zapiskach w postaciach: Prudnik (1221), Prennik (1367), Prandniky (1394), Prandnik (1470), Prąndnik Wielki (1581), Pramnik Wielki (1680), Prądnik Biskupi (1783), Prądnik Duchacki, Promnik Biali (1827), Prądnik Biały. Nazwa wsi topograficzna, pochodząca od nazwy i barwy rzeki.
Wieś niezmiennie przez wieki należała do parafii pw. św. Krzyża w Krakowie. W godle wsi znanym z pieczęci pochodzących z początków XIX wieku wyobrażenie kościoła.
Nieznana z daty lokacja wsi wytyczyła centrum w rejonie dzisiejszej ulicy Białoprądnickiej. W XIX wieku odnotowywano nazwy pól i rejonów wsi: Piaski, Bularnia, Za Sady.
Historycznie wieś była własnością duchowną. Początkowo należała do biskupów krakowskich, z inicjatywy biskupa Iwona Odrowąża w 1220 roku powstał tu pierwszy szpital oddany w ręce zakonu Ducha Świętego. Po przeniesieniu szpitala do Krakowa grunty prądnickie pozostały własnością duchaków, tworząc tak zwany Prądnik Duchacki, do kasaty zakonu w 1783 roku. W tej części zlokalizowane były młyny (specjalnością wsi był chleb „promnicki”) i papiernia – jej dzierżawcą w pierwszej połowie XVI wieku był krakowski drukarz Józef Haller, rajca i burmistrz Krakowa.
Przed trzecim rozbiorem gromada Prądnik Biały należała do powiatu krakowskiego, po roku 1795 znalazła się w austriackim cyrkule krakowskim. Od roku 1815 w Rzeczypospolitej Krakowskiej ze statusem gromady w ramach gminy okręgowej Modlnica, od 1838 roku dystryktu Balice. Po upadku Rzeczypospolitej Krakowskiej Prądnik Biały powrócił jako gromada (od 1856 roku gmina) pod zabór austriacki. W roku 1866 znalazł się w obszarze nowo utworzonego powiatu krakowskiego, stanowiąc gminę jednostkową, jednak w 1871 roku wieś wcielona została do wspólnej gminy wielowioskowej Prądnik Biały złożonej z wsi Prądnik Biały, Witkowice i Górka Narodowa. Z tej gminy w roku 1902 wystąpiły Witkowice i Górka Narodowa, a Prądnik Biały przekształcił się w gminę jednostkową. To gminne usytuowanie przetrwało do 1933 roku. W 1934 roku dotychczasową gminę Prądnik Biały przekształcono w gromadę w ramach wielowioskowej gminy zbiorczej Zielonki.
W roku 1941 znajdujący się w okupacyjnym departamencie i powiecie krakowskim Generalnego Gubernatorstwa Prądnik Biały (liczący wówczas 2,57 km² i 4500 mieszkańców) włączony został do granic Krakowa, do jego VIII obwodu administracyjnego, jako XXXVIII dzielnica katastralna miasta.
Obecnie tereny tej dawnej wsi stanowią część dzielnicy samorządowej IV Prądnik Biały.
Ze Słownika geograficznego z lat 1880–1902:
Prądnik Biały z Górką Narodową i Witkowicami, rozległa wieś, powiat krakowski, przy gościńcu z Krakowa do granicy królestwa polskiego, w równinie glinkowej urodzajnej, o nieznacznych wzniesieniach. Obszar wsi przepływa strumień Prądnik albo Białucha. Przeważnie nad tym potokiem ciągną się chaty włościańskie, nad nim też stoją zielenią otoczone dworki.
