Powierzchnia miasta, zasada podziału...

Tym razem zmiana podziału wewnętrznego miasta nie miała związku ze zmianą granic miasta, obszar Krakowa nadal liczył sobie 49,5 km² (liczba ludności w 1931 r. zbliżyła się do 220 000). U podstaw tego nowego podziału legła kwestia uregulowania sytuacji wielkiego powierzchniowo Obwodu IV, który do tej pory podzielony był na 5 obszarów z filiami Miejskiego Komisariatu Obwodu IV; obszary te de facto zaczęły pełnić rolę obwodów z komisariatami, a sama konstrukcja Obwodu IV stawała się sztuczna.

  Dokonano zatem bardzo prostego zabiegu. Z 5 dotychczasowych obwodów 4 pozostawiono bez zmian, a piąty obwód, oznaczony numerem IV, zlikwidowano. W jego miejsce do rangi samodzielnych obwodów „awansowano” dotychczasowych pięć obszarów filialnych zlikwidowanego Obwodu IV. W ten oto sposób utworzono siatkę dzielnic złożoną z 9 obwodów – 4 obwody dawne i 5 obwodów nowych powstałych z 5 dawnych obszarów filialnych. Usankcjonowano więc stan, który sam się narzucił w wyniku funkcjonowania poprzedniego podziału miasta z 1915 r.

  Tym razem Wisła rozdzieliła dzielnice – obwody na całej swojej długości w obrębie granic miasta. Po lewej jej stronie rozmieszczonych było 7 dzielnic, po prawej 2 dzielnice. Powierzchnie 9 obwodów opisane poprzez dzielnice katastralne obrazuje poniższe zestawienie:

Dzielnicy podgórskiej zmieniono numer z V na IV i utrzymano dla tej dzielnicy 1 obszar filialny, a to dla terenu Płaszowa.