Petrus Fettir (Peterfettir)
Kupiec, odnotowany w księgach miejskich w latach 1410—1435. W roku 1410 został zapisany jako starszy cechu kupieckiego wraz z kilkoma innymi kupcami, wśród nich przyszłymi rajcami: Piotrem Kaldherbergiem (nr 181), Jerzym Morsztynem starszym (nr 182), Pawłem Homanem (nr 169) i Mikołajem Glazerem (nr 194). Karierę we władzach samorządu miasta Piotr rozpocząłw roku 1410, uzyskując powołanie do ławy miejskiej. Ławnikiem był także w latach 1411 i 1412. Dwa lata później, w 1414 roku, został po raz pierwszy odnotowany w radzie miejskiej, w której zasiadał ponad 20 lat, do 1435 roku, wielokrotnie uzyskując powołania do rady urzędującej. Piastował wtedy funkcję burmistrza, jednak odnotowano ten fakt tylko w roku 1422. W 1416 roku wziął udział, wraz innymi urzędującymi rajcami, w przekazaniu Mikołajowi Goltbergowirocznego czynszu z domu kuśnierzy, pod warunkiem późniejszego odkupienia go przez miasto. Z kolei w 1422 roku rozstrzygał spór pomiędzy Kloze Ungerem i Franczkiem muratorem w sprawie muru pomiędzy ich domami. W związku z tym, że był właścicielem młyna na Prądniku, w 1422 roku wystąpił do rady miejskiej o potwierdzenie zasad jego użytkowania, które określone zostały dawnym, wydanym w 1360 roku przez Kazimierza Wielkiego aktem, związanym ze sprzedażą tego młyna przez Jana Spicymira (nr 40) i jego wnuka Piotra na rzecz Jana Borka starszego (nr 72). Piotr posiadał łaźnię przed bramą Wiślną. Dotował jeden z ołtarzy w kościele św. Barbary. Zmarł przed 8 stycznia 1440 roku, kiedy to jego żona, Małgorzata, występuje już jako wdowa.
