Chronologicznie rozdział ten jest kontynuacją poprzedniego – nadal mowa jest o insygniach najwyższych władz miejskich, tym razem najważniejszych władz wykonawczych. Zamknęliśmy już jednak okres Krakowa staropolskiego i po czasach „burmistrzowskich” wraz ze wdrożonymi w 1792 r. ustawami Sejmu Czteroletniego wkraczamy w czasy „prezydenckie”, a jednocześnie w nową formę ustroju miasta z podziałem władz na uchwałodawczą, wykonawczą i sądowniczą (do tej pory te różne aspekty władzy koncentrowały się w rękach rady miejskiej). Głową miasta staje się prezydent stojący na czele magistratu – ten model ustrojowy przetrwa, z różnymi mutacjami na dziejowej drodze, do naszych czasów.
Pierwszym krakowskim prezydentem został margrabia Franciszek Wielopolski, który objął ster miasta w 1792 r. (patrz Poczet 1910, s. 752). Z tamtego czasu zachowała się jedynie niewchodząca tu w grę pieczęć magistracka, pokazywana już przez nas w kontekście eksponowania stołeczności miasta (zob. il. 202–203). Nie zachowały się natomiast tłoki pieczętne pieczęci prezydenckich ani ich wystarczająco czytelne odciski z pierwszych dziesięcioleci prezydenckich czasów, zresztą wyjątkowo dramatycznych, bo znaczonych zdradą targowicką, powstaniem, a w końcu utratą niepodległości i zaborem oznaczającym wcielenie do obcego, austriackiego organizmu państwowego. Zachował się tłok pieczęci Senatu Rządzącego, „zbiorowej głowy państwa-miasta”, jakim stał się Kraków i jego najbliższy okręg w 1815 r.; mowa o Wolnym Mieście Krakowie, zwanym też Rzecząpospolitą Krakowską (zob. il. 409).
Po upadku w 1846 r. Wolnego Miasta Krakowa dwa lata później powstała Tymczasowa Rada Miejska na czele z jej prezesem, który ustrojowo zajął pozycję równoznaczną prezydentowi miasta. Tu już możemy zaprezentować szczęśliwie zachowane insygnium w postaci tłoku pieczętnego pieczęci prezesa Rady, głowy miasta w latach 1848–1853 (zob. il. 410–111).
W dalszej kolejności prezentujemy pieczęcie prezydenckie z doby autonomii galicyjskiej oraz z okresu II Rzeczypospolitej (tłoki tych pieczęci spod zaboru „płynnie” przeszły w dobę niepodległości i były dalej stosowane) (zob. il. 412–417). Uwagę zwracają ozdobne, ceremonialne pieczęcie prezydenckie z czasów II Rzeczypospolitej, operujące pełną nazwą miasta, uwzględniającą predykaty stołeczności i królewskości (zob. il. 418–419).
W okresie Polski Ludowej (powojennej Rzeczypospolitej Polskiej oraz od 1952 r. Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej) do 1950 r. utrzymywano urząd prezydenta miasta, następnie najwyższym organem wykonawczo-zarządzającym w mieście, czyli „kolegialną głową miasta”, stało się Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Krakowie, od roku 1957 Rady Narodowej w m. Krakowie, od roku 1964 Rady Narodowej m. Krakowa. W 1973 r. przywrócono urząd prezydenta miasta. Z tego okresu przedstawiamy zatem odciski dwóch pieczęci prezydialnych oraz odcisk pieczęci prezydenckiej (zob. il. 420–422). Są to pieczęcie z godłem państwowym, jako że urzędy te były usytuowane w systemie jednolitej władzy i administracji państwowej.
I wreszcie czasy nam współczesne, odrodzonego w 1990 r. samorządu. Przedstawiamy herbowe insygnium – pieczęć prezydenta miasta (zob. il. 423–424). Oprócz tego prezydent dzierży pieczęć prezydencką (większą i mniejszą) z godłem państwowym dla zadań zleconych samorządowi przez administrację państwową (zob. il. 425–428).
W dyspozycji prezydenta miasta pozostaje też pieczęć miasta z jego tradycyjną nazwą, nie jest to już jednak insygnium prezydenckie, lecz jeden z oficjalnych symboli miasta (zob. il. 074–076).
