Paulus Neuburgir
Kupiec, odnotowany w księgach miejskich w latach 1433-1489, przyjęty do prawa miejskiego w roku 1433. W roku 1455 został wzmiankowany jako ławnik Sądu Wyższego Prawa Magdeburskiego na Zamku Krakowskim. Jednak od 1458 roku zasiadał już w ławie miejskiej, otrzymywał powołania na urząd ławnika sądowego także w latach 1460,1461 i 1462. W roku 1463 uzyskał nominację do rady miejskiej, w której był odnotowywany w ciągu 26 lat, do 1489 roku włącznie. Wielokrotnie był powoływany do rady urzędującej, pełnił wtedy w przypadającej na niego kolejności funkcję burmistrza, co zostało odnotowane w latach 1470 i 1482. W roku 1464 przyjmował zeznanie testamentowe Małgorzaty, żony Zygmunta młynarza, w roku 1471 - zeznanie testamentowe Anny, żony Stanisława Gortlera, paśnika, natomiast w roku następnym — ostatnią wolę Jana Landanda. Poręczał za przyjęcie do prawa miejskiego wielu osób, w tym swojego brata Salomona. Był rajcą starym w 1489 roku, gdy zakończono w kościele Mariackim prace nad budową ołtarza Wita Stwosza. Uzyskał godność prowizora kościoła Mariackiego. W testamencie uczynił zapis, w wyniku którego w roku 1482 rada miejska ulokowała w wadze woskowej pochodzący z tego zapisu kapitał 500 florenów węgierskich, z którego to kapitału czynsz w wysokości 20 florenów został przeznaczony na msze. Paweł był ożeniony z Barbarą, wdową po Tylmanie z Bruch. Zmarł przed 29 maja 1490 roku.
