Iarossius (Jeronimus, Jarosch) Scharley (Scherley)
Mieszczanin krakowski, odnotowany w latach 1448—1462. W roku 1448 objął urząd ławnika sądowego; po kilku latach, w 1455 roku, awansował do rady miejskiej. Wchodził w skład rady urzędującej, której członkowie w ustalonej kolejności pełnili funkcję burmistrza; w tej roli został odnotowany w latach 1459 i 1460. W roku 1460, wraz z rajcami Marcinem Bełzą (nr 242) i Hipolitem Spilbergerem (nr 248), odebrał zeznanie testamentowe złożone przez Jana Klethnera (nr 278). Odegrał jedną z czołowych, tragicznych ról w zdarzeniu, które przeszło do historii Krakowa. Gdy w 1461 roku pospólstwo zabiło Andrzeja Tęczyńskiego, brata Jana, kasztelana krakowskiego, w odwecie za pobicie płatnerza, winą za tę śmierć oraz za nieutrzymanie porządku w mieście obarczono radę miejską. Sąd królewski skazał na śmierć czterech rajców i trzech mieszczan. 15 stycznia 1462 roku na Zamku kat wykonał wyrok na Jaroszu Szarleju. Wraz z nim głowy położyli burmistrz z okresu zdarzenia, rajca Stanisław Leymitter (nr 250), i rajca Konrad Lang (nr 230) oraz trzech mieszczan.
