Joannes Dzianotty (Dzianotti de Massei)
Włoch z pochodzenia, pieczętował się herbem własnym Dzianotti. Był synem Jana i Agnieszki, jego bratankiem był rajca Franciszek (nr 634). W latach 1721–1723 był ławnikiem. Do rady został wybrany w 1723 roku na miejsce po Jakubie Żywieckim (nr 583). W roku 1737 ręczył za wiarygodność testamentu Dominika Meglioruci (nr 565). Posłował na sejmy. Wraz z Feliksem Trefflerem (nr 610) został oddelegowany przez magistrat do rozpatrzenia kwestii jurydyki Garbary, wynikiem ich pracy stała się ordynacja, ogłoszona w 1747 roku. Jako burmistrz w 1751 roku zatwierdził wypłacenie zaległych należności przez introligatora Fabiana Sebastiana Drelinkiewicza dla cechu introligatorskiego. W 1753 roku Dzianotti przyjął oświadczenie proboszcza na Smoleńsku, niejakiego Drohojewskiego, kustosza katedralnego przemyskiego, o chęci sprzedania Smoleńska w Krakowie za 7000 złotych polskich. Był egzekutorem testamentu swego wuja, Jana Dzianottiego, ławnika krakowskiego. Należała do niego kamienica nr 12B na Rynku (rodzina Dzianottich posiadała też w XVIII wieku kamienicę nr 30). Jego rodzeństwo to: Antoni, Jakub (ławnik krakowski), Józef (ksiądz i doktor praw, działający w Rzymie), Piotr (bywalec na dworach zagranicznych książąt), Antoni (doktor filozofii i profesor senior Szkoły Najświętszej Panny Marii w Krakowie). Rodzina Dzianottich była spokrewniona i spowinowacona z Żywieckimi, Kłosowicami, Bellimi, Lochmanami, Słowikowskimi, Łopackimi, Węgrzynowiczami, Zaleskimi i Soldadinimi. Jan Dzianotti ożenił się z Jadwigą, córką rajcy Pawła Soldadiniego (nr 572). Zmarł przed 22 czerwca 1759 roku, kiedy to wybrano na jego miejsce Jana Kozłowskiego (nr 626).
