Jacobus (Jakusz) Sweydniczer (Sweidniczewr, Sweyniczer, Schdzychniczer)
Kupiec, syn łucznika Jana, starszego cechu łuczników, przybyłego być może ze Świdnicy, za czym przemawiałoby brzmienie nazwiska, młodszy brat rajcy Jana (nr 197). Odnotowany w księgach miejskich w latach 1437—1483. Jakub został przyjęty do prawa miejskiego w roku 1437. Być może w związku z dłuższym wyjazdem zrezygnował w 1453 roku z krakowskiego obywatelstwa, aby je przywrócić w roku 1456. Wzorem brata, Jana, zaangażował się w działalność we władzach miejskich. Do ławy miejskiej został powołany w roku 1439, ławnikiem sądowym był także w latach 1448, 1449, 1450 i 1451. W roku 1467 został po raz pierwszy odnotowany w radzie miejskiej. Niewiele pozostawił śladów aktywności rajcowskiej, z wyjątkiem roku 1477, gdy wraz z innymi rajcami uczestniczył w fundacji ołtarza Wita Stwosza. Poręczał przy przyjęciu do prawa miejskiego; w 1451 roku za Jana Wilka, w 1469 roku za Mikołaja Jegera, w 1474 roku za Jana Nolhata ze Świdnicy i w roku 1479 za Jerzego Filipa z Biecza. Był kilkakrotnie żonaty: z Zofią, właścicielką wsi Bogucice koło Wieliczki, z Agnieszką oraz z Barbarą, córką rajcy Piotra z Pyzdr (nr 220). Rodzina została zapisana w Księdze zmarłych Bractwa kościoła Panny Marii.
