Franciscus Binczycki
Kleparzanin z rodziny wywodzącej się prawdopodobnie z Bieńczyc, która to wieś z królewskiego nadania długo stanowiła uposażenie kolegiaty św. Floriana. W ławie miejskiej zasiadał w latach 1692 i 1713–1714. Od 1726 roku w radzie miejskiej, był w niej potwierdzany aż do roku 1758. Żonaty z Reginą, w 1726 odnotowany został w księdze zgonów parafii św. Floriana jako ojciec zmarłego w dzieciństwie syna. W roku 1754 zmarła Regina, została pochowana w grobie Bractwa Ubóstwa Chrystusowego w kaplicy św. Jana Kantego w kościele św. Floriana w Kleparzu – Franciszek był konsyliarzem brackim. W tym samym roku Bińczycki sprzedał Sebastianowi Liszowskiemu, powroźnikowi kleparskiemu, swój dom położony przy ul. Długiej. Zmarł 29 czerwca 1759 roku, w trakcie kadencji w radzie miejskiej, jak odnotowano w parafialnej księdze zmarłych, w sędziwym wieku. Spoczął obok żony. Koszta pogrzebowe wyniosły 363 złote, z czego 58 złotych dano duchowieństwu farnemu, 88 złotych zakonnikom z ośmiu klasztorów, na świece dla uczestników wydatkowano 56 złotych, a na świece w kościele 14 złotych, na gorzałkę, chleb i pierniki dla cechowych 10 złotych, wreszcie na jałmużnę 37 złotych. Zachowały się inwentarz pośmiertny z 1752 roku i z tegoż roku dokument lustracji kamienicy przy ul. Długiej, dokonanej przez przysięgłych krakowskiego cechu murarskiego na wniosek sukcesorów po zmarłym Franciszku Bieńczyckim. Wśród spadkobierców była córka Magdalena, wydana w 1747 roku za Jana Smagałę – także i jej kontrakt małżeński się zachował. Zapisano w nim między innymi, że rodzice Jana i on sam w rekompensę afektu małżeńskiego czerwonych złotych dwieście Pannie Magdalenie Bienczyckiej przyszłej Małżonce naznaczają.
