Barholomeus (Bartko) monetarius
Mincerz krakowski, żupnik bocheńsko-wielicki, rajca krakowski w latach 1366,1367 i 1375. Bartłomiej był mistrzem i zarządcą mennicy królewskiej w Krakowie w latach 1366-1368; polityką wybijania nadmiernej liczby kwartników spowodował w 1369 roku protest rady miejskiej wystosowany do Kazimierza Wielkiego. Wtedy też Bartłomiej ze wspólnikami wydzierżawił od króla żupy solne w Bochni i Wieliczce. Był współautorem ważnej ordynacji żupnej Kazimierza Wielkiego. W 1369 roku wszedł w spór związany ze skargą mieszczan: król nakazał Bartkowi stawić się, ze strony miasta wystąpił Mikołaj Trutil (nr 89) i w efekcie Bartko został wygnany z miasta. Powrócił do Krakowa dopiero po zgonie Kazimierza Wielkiego. Wszedł wtedy kolejny raz do rady miejskiej. Posiadał kamienicę w Rynku, otrzymaną w 1366 roku od żony, Katarzyny, a także trzy kamienice przy ul. Grodzkiej i dalsze przy ul. Brackiej i przy ul. Franciszkańskiej. W latach 1372-1374 sprzedał je, między innymi Mikołajowi Wierzynkowi młodszemu (nr 52), dla umorzenia długów, zachowując dom w Rynku. Miał syna Andrzeja. Bartłomiej zmarł przed 17 maja 1392 roku, kiedy to Katarzyna, występująca już jako wdowa, dochodziła należnych jej od ojca pieniędzy.
